Bíða

bíða

bíða, v. (bíð, beið, beðinn) 1) vente, bie paa noget (e-s), som man gjør Regningpaa skal komme; vilda ek þess bíða,at þú fœrðir þik með skörungskap íætt þína Vígagl. 688; bíð þú mín hér Fm. VI, 114; bíða e-s or stað dvs. uden selv at flytte sig af Stedet hvor man er, Fm. VIII, 481. 31816. 3557; ogsaa bíðaor stað uden tilføjet Gen. (forblive paa Stedet) Fm. IV, 268; Bev. 25527; erþeir voru búnir ok biðu byrjar Flat.II, 24238; biskup beið Ólafs of allt attíðum en eigi Knúts Flat. II, 23;þessi er skýring þínnar sýnar þótt hónbíði um tíma sínnar stundar dvs. skjøndtdet (dvs. Synet) venter nogen Tid paa sin Opfyldelses Stund, Mar. 19321; fórhann í borg þá, er Mirmidonia heitir,ok vildi þeim lýð áleiðis snúa, en þóbeið þat þess, at (dvs. skede dens Omvendelseikke før end) Andreas postoli kristnaðiþá borg Post. 83427; þat er várt ráð,segja þeir, at mœða sú, er vér fröm-dum fyrir guðs ást at eins, bíðr (dvs.venter sin Løn af) hans sjalfs en eigidauðlings manns Klm. 54513; var síðaneigi langt at bíða at (dvs. det varede ikke,længe førend) sannaðist saga ábótamíns Heilag. I, 44026; mun skamt atbíða at þú munt kórónut vera Heilag.I, 41811. 2) vente paa at en skal gjørenoget og give ham Tid dertil; m. Akk. dróttinn beið hann þolinmóðliga Heilag.II, 4736 m. Gen. reiði guðs bíðr eigiguðræks manns, nema hann iðrist Mar.72927. 3) vederfares noget(godt ellerondt), faa; þat ek allt um beið einmisseri Guðr. 1, 8; b. svefn Völs. 18;b. bana Hm. 15; Fm. VI, 114; Ingv.2 (144 b2); b. ófagnað Post. 6434;b. harm Nj. 146 (2506); b. skaða Sturl.I, 9133; b. góða elli Post. 8023; b. guðsreiði Mar. 14711; bíða bœtr e-s OHm.113; svá gótt bíði hon Borgilda sif-kona fyrir mína kápu sem hon hefirskorit svá vel Dn. IV, 74712. 18; þartil at svá íllr lutir ok úmannligir bíða(dvs. efterfølges af) enn meira ófagnaðPost. 6434; bíða e-t af e-m dvs. tilføjes,paaføres noget af en, Nj. 89 (13311);Sturl. I, 909; Vatsd. 36 (59); Fm. IV,114; bíða e-m e-t d. s. Flat. I, 43619. 4) forblive paa Stedet, = bíða or stað(se under Nr. 1); ef sett verða netfyrir vága brimlausa, þá bíði þar tilþess er yrkt er Frost. 2, 26; 5) til-høre, tilkomme en (e-s), være hans Gjen-dom; fagnaðu, vin mínn! því at þínbíðr eilifr fagnaðr Mar. 48817; sœmd ok tilgjöf er eigi til með mér, négnótt fjár, en þat bíðr þó hennar, eigier annat með mér, en ek afla meðerfiði mínu Pamfil. 13130. 6) upers.bíðr e-t dvs. der gives noget, der er noget,Stj. 7528. 7824. 8615. 16518. 1702. 197.2024. 2128. 21820; Clar. 93; bíðr aldriheilt á honum Mar. 10112; bíðr e-ttil = bíðr e-t, Pr. 40524; Stj. 3432. 6220.7322. 7422. 13613. 21524; Bev. 2238.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛒᛁᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.