Bíta

bíta

bíta, v. (bít, beit, bitinn) 1) bide medTænderne; hestir bíta gras Vatsd. 35;dýr bíta upp sæði Heilag. 8530; bítraf honum eyrun Gyð. 748; hundr, maðr bítr mann Grg. II, 187; Landsl. 4, 15;hestar bítast Landsl. 7, 35; bítastsem hundar eða hestar Landsl. 4, 15;hestr, jalkr bítr hross til bana Landsl.7, 35; vargr, hundr bítr (kvikfé) tilheljar Borg. 1, 5; kona bítr fingr afbarni sínu Borg. 1, 16; E. beit skarðor horninu Eg. 80; E. beit í sundr áhonum barkann Eg. 68; sárt bítr soltinlús Landn. 2, 28; bíta á vörrinni, ákampinum Nj. 44, 123; bíta á beiskudvs. døie Ubehageligheder (bide i surtÆble), Sturl. II, 17010; om Fisken, sombider paa Krogen: bítr (upers.) vel áum daginn Laxd. 14 (254) jvf Gísl.13529; fig. Fm. VIII, 2323; bítast, v. r.ogsaa om den enkelte: bide fra sig, f. Ex. var honum mikil forvitni hve bítastvildi hestrinn Vem. 2321; eigi var un-darligt at þú bitist vel, er merrinfylgði þér Fm. VI, 323; bítast við e-ndvs. bides med en, Fld. II, 233. 2) æde, isærom græsædende Dyr: græsse, uden Objekt (jvf bíta gras). Klm. 71; Fbr. 4113; Stj.45828; naut bitu á velli Heilag. I, 56818;men ogsaa om Mennesker: hvat höfumvér at gleðjast viðr, síðan hvárki erat bíta né súpa Pr. 41014. 3) bide medEggen, om skarpe, skjærende Redskabereller Vaaben. Hm. 149; SE. I, 2202;Hund. 2, 31; þeir er eigi bíta jarnEg. 9, (1522); honum bíta annan vegvápnin dvs. han faar Vaabnerne til atbide anderledes, Eg. 22 (4128); sverðitbeit sundr báða handleggina Fsk. 63jvf 62; öxin beit hann þótt eigi bitiönnur vápn Fm. VI, 66; beit öngullinnguðdómsins hann Heilag. II, 58; beit(sverðit) af honum þjóhnappana Hítd.67; jvf Klm. 12320; fig. beit þetta ráðdvs. dette Paafund lykkedes, Flóam.29. 4) berøre paa en smertelig, skade-lig Maade; hana munu bíta Bikka ráðSig. 3, 61 (64); jvf Vatsd. 3 (83);þik skulu allir eiðar bíta þeir erHelga hafðir unna Hund. 2, 29; nið,lög, dómr, sök, sekt bítr e-n Grett.34; Kgs. 144. 146; Band. 16; Frost.3, 16; bítr eldr eða mikit frost eðaönnur písl nökkur (i Skjærsilden) Elucid.16112; bíta á e-n dvs. anfægte en, bidepaa ham, saa at han tager sig det nær, Bp. I, 730; rennr öðrum þat opt íbrjóst er á suma bítr ekki Frump.LXXIII23; láta e-t á sik bíta Vatsd.10; Laxd. 40; Stj. 515; man mér eigií augu bíta sanns at spyrja Anal.2 26016;hinir er ekki beit í brjóst um (dvs. somikke gjorde sig nogen Samvittighed, fandtnogen Betænkelighed ved) þann at særa- er - Æf. 87134. 5) skjære opunder Vinden, gaa Vinden nær (omFartøi under Seilads, jvf beita 10)bítr í siglingu allra skipa bezt Vatsd.16; beit þeim eigi fyrir Reykjanes dvs.de kunde ikke gaa saa høit op underVinden, at de kom R. forbi, dertil varVinden dem for knap, Fm. I, 236 (Landn.1, 2). 6) bíta fyrir dvs. gjøre Udslaget,have en afgjørende Indflydelse med Hen-syn til en Sag; þú ert maðr mykluyngri en vér hafim í lög tekna, okbítr þetta fyrir, at þú (Vagn!) mátteigi hér vera Jómsv. 6719; þat berrþar til (at ek eigi trúi á sannan guð),er þér hafit eigi fyrr komit - at geramér nökkut kunnigt af - en þat annat,at þó bítr meirr fyrir, at með því at -þá hefi ek einráðit at - Flat. I, 4604;þeir kváðust þenna kost eigi vilja,kváðu þar tvennt til vera þat er fyrirbeit: annarr sá - en hinn annarr at -Sturl. II, 3932; Þorgilsi þykkir núþetta (dvs. Gudruns Løfte om at blivehans Hustru) vel mega fyrir bíta ok sérhann ekki í þetta (at hendes Ord vareanderledes mente end de syntes) Laxd.60 (1761); fara nú á hendr Sigmundikonungi, því at þeir höfðu jafnan minnahlut or málum þótt þetta biti nú fyrirVöls. 10623 (c. 11); þá skolu þingmenndœma þat mál at lögfullu, hvárt semvið eru báðir eða sá einn er fram berr,ok lögmanni ok lögréttu þykkir fyrirbíta (dvs. at der ikke udkræves mere forat kunne paadømme Sagen; Paus over-sætter: at der ligger Magt paa; &vlréttara hafa) Landsl. I, 1216.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛒᛁᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.