Bjarga

bjarga

bjarga, v. (berg, barg, borginn) 1) hjælpe, m. Dat. bjarg oss (= lat. adjuva nos)Post. 22016 (Ap. Gj. 16, 9); á heilsu-degi barg ek þér (lat. in die salutisauxiliatus sum tui, adjuvi te) Heilag.I, 25212 (Gs. 49, 8; 2 Cor. 6, 2) jvfHeilag. I, 22636. 25139; þú ógnar ossguði þíno, er blint er ok dauft ok máhvártki bjarga sér né öðrum OH. 10921;guð barg, er konungrinn varð ekki sárrFlat. II, 11835; kvað hann þar mundubúa verða um hríð nema Þ. byrgihonum; nú ferr s. heim ok sendiÞorgeiri orð um þetta, en Þ. spurði,ef þeir vildi nökkut við hjalpa mann-inum, en þeir kváðust - eigi munduduga honum Vem. 2138 fgg; má þó áþessum dögum fóðr heim flytja, efþörf er at, ok myki fœra undan naut-um, skaf heim reiða ok hjalm leysa okannars kostar bjarga búfé sínu til mið-dags JKr. 2412; jvf Gul. 186. 12; NGKr.197; bjarga kúm Hítd. 32; bjargrúnarskaltu kunna ef þú bjarga vil ok leysakind frá konum Sigdrif. 9 (jvf bjarg-rýgr); bjarga manni (især fredløs Mandved at give ham Husly og Mad m. m. jvf björg) Grg. I, 12722; era hera atborgnara (= holpnara Fm. VIII, 276)þótt hœna beri skjöld Fm. VII. 116jvf Grett. 9030; bjargast, v. r. hjælpe sig saa at man ikke lider Nød eller for-kommer, bukker under: Oddr bargstvel á fjallinu - ok lypti á bak folkinuí fjúkinu ok úfœrðinni, er ei urðu sjalf-bjarga, Sturl. II, 18719; verði þér núat bjargast við slíkt sem til er (dvs. medden Mad og Drikke som er forhaanden)Eg. 43; jvf Eb. 45 (884); bjargastsjalfr (uden at trænge til andres Hjælp, jvf sjalfbjarga, sjalfbirgr) Grág. 1462;bjargast á hendr sínar (dvs. ved sine Hænders Gjerninger) Flat. II, 39025;bjargast úti (om Kvæget: finde sin Under- holdning ude paa Marken) Gul. 43. 2) frelse, redde noget, saa at det ikkefortabes, fordærves, omkommer, m. Dat. bœn Martins barg honum (som varfalden ned over et højt Fjeld men var fundinn á jöfnu niðri heill ok lifandi)Heilag. I, 22636; brutu skip sítt oktýndu fé öllu, en mönnum varð borgitflestum, Sigmundr barg Þrandi Flat.I, 36721; hún var maklig at ala guðsson þann er öllum heimi barg Heilag.II, 26827; bjarga hval dvs. faa en paaSøen flydende Hval bragt i Sikkerhed, saa at den ikke gaar tabt, Landsl. 7,46; bjarga nám (saa at de ikke blivetil Rov for vilde Dyr, jvf dog nábjar-gir) Sigdrif. 33; bjarga brókum dvs.løse Buxerne og derved hindre, at debesudles ved Legemets naturlige Udtøm- melse, Flat. I, 198; bjarga sök, málidvs. bringe det dertil med en Retssag, at man bliver den vindende, Nj. 24 (3620);jvf Ljósv. 432; ogsaa bjargast dvs. opnaa at man slipper vel fra en Sag, som er bragt for Retten, Grg. I, 5222. 130.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛒᛁᛆᚱᚵᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.