Boða

boða

boða, v. (að) 1) kundgjøre, give Underret-om, forkynde. Heilag. II, 881. 10627;Leif. 2327; boða konungi gjörvan kos-ning NL. II, 471; boða Jesum Post.16510; boða kristni Flat. I, 31418; Nj.102; boða helga trú Fm. X, 298 jvfNj. 101; hón boðaði Þangbrandi heiðniok taldi lengi fyrir honum Nj. 103(jvf Flat. I, 31423). 2) bebude nogetsom forestaaende. Fm. V, 343; Eb.82; Thom. 2979; boða fyrir e-t d. s.(jvf fyrirboða) Fm. VIII, 10. 3) byde,befale med Personen i Dat.; mun ekþangat boða sökunautum hans Post. 23019(Ap. Gj. 23, 30); jvf Heilag. I, 43516;boða e-m til sín, á sínn fund Stj. 387.649; boða e-m saman dvs. sammenkalde, Bp. I, 47016; boða e-m af löndum dvs.opsige en (lendrmaðr) hans Forlening (jvf bjóða e-m af e-u), Fm. VII, 17.21; jvf Fld. II, 71, hvor boða findesforbundet med Akkusativ.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛒᚮᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.