Eyða

eyða

eyða, v. (dd) 1) gjøre tom (auðr), tømme(tœma); djarfr ertu, hinn gráðugi svelgr!at þú sezk til matar várs ok biðr osseigi leyfis, aldri vóru þær karlmanns-hendr, er jafnvel hafa numit at eyðadiska sem þínar El. 6111; eyða laupHeilag. I, 61417; eyða skemmu (= ryðjaskemmu 7825) Flat. II, 7822; gékksóttin svá hart á hendr mönnum, atmörg hús í borginni urðu aleydd Heilag.I, 38716; er þeir höfðu lengi barizt,þá vóru eydd (= rudd) skip Svíakon-ungs 18 Fm. X, 34314; eyða e-t at e-udvs. tømme, ryddiggjøre et Sted ellerRum ved at borttage noget derfra:Bœgifótr mundi eigi fyrr létta, en hannhefði eytt allan fjörðinn bæði at mönn-um ok fé Eb. 63 (11428); eyða tuft(ved at lade den være ubebygget) Gul.123. 8; eyða bygð dvs. lægge Bygd øde,saa at Folket fordrives eller dræbes,dets Eiendele tilintetgjøres eller bort-føres, OH. 2717; Flat. II, 257; eyðaheröð með eldi ok vápnum Stj. 38520;svá eyddu þeir alla jörð, at allt varsvart sem sviðit væri Stj. 38924; eyðabœi ok borgir með oddi ok eggjuFm. VI, 14414. 2) forlade et Sted, gaabort derfra; eyða veizlu Fm. XI, 331;eyða þing Grág. 45623; eyða bœ, borgFld. II, 34218; Mar. 11198; Alex. 18;eyða skip Fm. VIII, 2023. 2262; Grg.I, 9027. 3) gjøre ende paa noget, saaat det er forbi dermed, intet mere findesderaf, udrydde, tilintetgjøre, ødelægge;m. Dat. ekki mantu með sverði eyðaöllum sonum Haralds konungs Flat.I, 479; jvf Fsk. 2140; ekki má ek kon-ungr heita, nema ek eyða þessum úaldar-flokki Fm. VII, 818; eyddi svá í land-inu öllum tignum mönnum OH. 21235;eyddi af jörðunni öllum fjölkunnigummönnum Stj. 49116; eyddi eldi konumok börnum Stj. 38519; eyddi öllummönnum þeim, er þar höfðu bygt, okeptir þat bygðu þeir þar sjalfir Stj.3424; váru reimleikar svá miklir, atbygðarmenn þóttust náliga uppeyddirBp. II, 130; lágu maðkar nökkurirí öxunum uppi, er eyddu ávextinumHeilag. II, 4217; ek hefi alla vega eyttþeirra átrúnaði (allan eytt þeirra átrú-nað Flat. I, 31734) Fm. II, 416; eyðakristnum dómi Post. 6663; men: e.kristinn dóminn Post. 66638. 4) spilde,forøde hvad man har mellem Hænderneeller i sin Besiddelse, m Dat. hvergiskaltu eyða vápnum þínum með hég-ómligu brottvarpi Kgs. 866; sá maðr, erbrott fór frá föður sínum ok eyddiaurum sínum Leif. 524 (Luc. 15, 13);H. eyddi peningum sínum - svá athann varð náliga félauss Vatsd. 47(7917); jvf Eb. 13 (151); fé eyðist Sturl.II, 20110; Fm. VI, 102; Æf. 9917;Mar. 6521; Vápnf. 37. 5) hindre en Sags Fremgang, gjøre noget virknings-løst, bevirke at man ikke har den Nyttederaf, som man skulde have, m. Dat.þá veizt þú gjörr, hversu mikils þérmissit, ef Þ. eyðir með öllu finnskatt-inum fyrir yðr Eg. 17 (3128); eyðavígsmálum, bjargkviðnum Nj. 146 (24423);Eb. 31 (565); m. Akk. eyða mál Grg.I, 1119; Fm. VII, 1423; Vatsd. 37(617); Flóam. 6 (12513); Vápnf. 1315;eyða sök Grg. 11113; i Pass. eyddustsóknir ok varnir Nj. 98 (14921); eyddisterfisgjörð, veizla (som var paatænkt,bestemt) Flat. I, 16315. 20; jvf Jómsv.6230. 33; því undarligra þykkir honumþat, er hann heyrði, ok gjarna vildihann sem líf sítt, at þat eyddist okyrði fals Æf. 85102.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚽᛦᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.