Fletta

fletta

fletta, v. (tt) 1) flaa (= flá 1), vrængenoget saaledes som man gjør ved atdrage Skindet (belgr) af et Dyr; medDat. þeir flettu upp um hann brynjunniok vágu hann svá Sturl. II, 7311, hékkin neðri (vörin) ofan á hökuna en inefri flettist upp undir nefit Fld. II,518. 2) drage Klæderne af Kroppenpaa en (e-u af e-m); hann flettir afsér sínu yfirklæði Mar. 70323; ogsaai Alm. borttage noget af det, som erdækket dermed eller deraf: hefi þér eigistór skrín - klædd útan með gulliok silfri? flettit brott (gullinu ok silfr-inu) af þeim (nl. skrínunum ok fœritoss Æf. 16118; med Akk. féngu flett afliði hans þat hvalf, er hann var undirsjalfr Alex. 8924. 3) = flá 2, dog saaat Ordets Forekomst ikke kan paavises iBetydningen af at skille en af ved hansHud, men kun om Handlingen at afføreen hans Klæder, berøve en Gjenstand det,hvormed den er bedækket (jvf flá 4); Jón- féll þar ok einn maðr með honum,flettu Birkibeinar lík þeirra Fm. VIII,2649; þeir höfðu áðr flett lík Sturlusvá, at bert var Sturl. I, 3786; ek emeigi verðr - at fletta fœtr hans (=leysa af honum skóklæði Post. 8907)Post. 88932; vóru þeir teknir ok flettirSturl. I, 32515; jvf Fm. IX, 3832; flettuskrínin Æf. 16121 (jvf 16118 under Nr.2); flettu þeir hann af klæðum Fm.VII, 2271; fletta e-n af kyrtli, brynjunni,kápunni Bær. 9242; Fm. VIII, 1213;Æf. 2279; fletti búandi hann klæðunumFm. VIII, 773; jvf Bær. 8714. 4) skilleen af med noget, berøve en noget (e-ne-u, af e-u, or e-u): flettu vestanmennvápnum ok hestum ok klæðum Sturl.I, 36323; féngu lífs grið ok lima envóru flettir vápnum ok hestum Sturl.II, 2132; sumir vóru þar teknir okflettir vápnum ok klæðum Sturl. II,21825; at guð mætti fletta mann aföllum sœmdum í einu augabragði Æf.4251; afflettr allri fyrri fullsælu Mar.17319; hón fletti hann or himinríkisfegrð Heilag. I, 67812; ogsaa: at svásœmilig persona afflettist nökkurn tímasínn heiðr Æf. 4865: 5) udplyndre,flaa (jvf mht. schinden DWb. II, 2,140 b17 fg; mnt. schinden Mnd. Wb. IV,97 a); rænti þat folk svá ok fletti Egipta-lands menn Stj. 28214 (2 Mos. 12, 36;Hist. scol. 12723).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛚᚽᛏᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.