Fríða

fríða

fríða, v. (dd) 1) gjøre, give en Ting saadan Beskaffenhed, at man maa synes godt om den (jvf fríðr adj. 2); þeir hlutir,er konung fríða Fm. VII, 27628. XI,2179; jvf Trist. 7 (3225); allar íþróttirer kvennmann mætti fríða (&vl prýða)Fld. II, 1963; var allra manna bezt atsér um alla hluti, er vaskan mannfríddi Trist. 3 (1215); hann skortir eigifé at fríða þetta ráð (dvs. til at gjøre dette Giftermaal fordelagtigt) Laxd. 45(13111). 2) elske (jvf frjá, friðill, friðla);þá hugða ek, at þú fríddir mik okminn búnað ok -, en er -, þá kendaek - -, at ek man nú hatri sæta ístað ástar Heilag. I, 4629.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚱᛁᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.