Fullting

fullting

fullting, n. (ags. fultum) Hjælp, Bistand, = fullting (f.); fór hann - til A. kon-ungs, ok bað hann sér fulltings Eg. 3(42); þar til vilda ek hafa fullting þítt,at ek næða því ráði dvs. det Giftermaal,Eg. 56 (1204); skal þér heimilt alltþat gótt, er ek hefir til at veita þér,hvárt sem þat er fé eðr fullting Sturl.II, 10927; nú koma búar 3, þá er réttat griðmenn sé 2 til fulltings meðþeim (dvs. til at gjøre Antallet af 5 fuldtjvf Grág. 47016. 24. 4732) ef eigi náirbúum til þeim, er - Grág. 5053; efþeir ero jafnmargir, er lögréttosetoeigo, er sínn lögsögumann vilja hvárir,þá skolo þeir ráða, er byskop sá fellr(&vl er) í fullting með, er í þeimfjórðungi er dvs. til hvilke den Biskopslutter sig, som er i (dvs. over) den Fjer-ding, Grg. I, 20820.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚢᛚᛚᛏᛁᚿᚵ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.