Gær

gær

gjár eller gær, adv. kun i Forbindelsen ígjár (í gær) dvs. 1) igaar, lat. heri;ækki er hord æx þesser, er Olafuarmaghar min gaf mer j giar DN. I,26930; viðr gengr þu þi, at ek kom jgiaar til Finnins ok krafde ek þik DN.I. 3307; ekki er ek maðr svá úmerkr, atmér sé nú allt annat í hug en í gær- í þeim íþróttum, er þú nefndir tilí gear Flat. I, 46120; þú vart kendrí gear aftan af vísu þeirri, er þú kvattFlat. II, 37221; hvat vissi lagafrétt sú,er E. spurði í ger (= í gjár Flat. II,17031) OH. 874; þat var í gær-na Fm.VI, 2549; hversu vel þóttist þú leikavið konung þínn í gær Fm. VII, 1681;hér lá Halfreðr vandræðaskald í gærút undir Agðanes Gunl. 10 (2431). 2) imorgen, lat. cras; þótt skylim núeþa í gær deyja Hamd. 30; jvf Soph.Bugge i Zeitschrift für vergl. Sprach-forschung IV, 250 og NFkv. 323 Anm.;K. Gislason i AnO. 1867 s. 160-170. - Naar í gjár saaledes brugesbaade om den forbigangne og den til-kommende Tid, er det samme Tilfældemed í stað, þegar, næst, jvf lat. olim.

Part of speech: adv

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚵᛅᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.