Gæta

gæta

gæta, v. (tt) 1) tage Vare paa, agte, passe,vogte; m. Gen. gæta lands fyrir þjófumLandsl. 2, 68; hann skyldi gæta heraðsfyrir mönnum Guðmundar Sturl. I,25037 jvf 13013 ; gæta vápna sínna Fm.II, 42; gæta skóklæða e-s SE. I, 11414;hann mátti eigi gæta tungu sínnar entrautt handa Heilag. I, 60034; gætasíns athæfis Barl. 871; gæta guðs boð-orða Barl. 851; gæta sín Fm. VII,2014. 18725; guð gæti mín! Fm. IX,4829; létu myrkrit gæta sín Frs. 8521;gæta hesta, kúa, nauta Flat. II, 3408;Fm. VI, 36615; Grg. I, 12926; gætadura, brúar SE. I, 11612. 1787; gætatil e-s dvs. se vel til, bære Omsorg ellergjøre sig Umage for noget, Barl. 6728;gæta til skaps e-s Sturl. I, 23329; vantvar at gæta til samþykkis þeirra Fm.VI, 22024; gætit til - þeirra -, ateigi slíti dýr eða fuglar hræ þeirraEg. 60 (13530); er nökkut vant at gætatil með ykkr Mork. 4815 (Flat. VI,244); í þvílíkum viðskiptum konungafannst þat, at á vant var til at gæta Fris.2095; gæt nú vel til, at eigi fáist flekkará þínni hreinni trú Barl. 8529; jvf OH.21532; svá gættu þeir til, at ekki varðat Nj. 37 (575); hún gætir mjök til atsnúa hugum manna til ástar SE. I, 11424;gæt vel til - ok haf í hug þér Barl.867; jvf gættu, ok vinn eigi á KalfiFlat. II, 3607. 2) iagttage, tage saadantHensyn til noget, at det ikke tilsidesættes eller ringeagtes; m. Gen. gæta guðsboðorða Barl. 4833. 4910; jvf Hom. 6618;þessa alla ógn ótta fyrirlét hannok gleymdi, en gætti þess hins lítlasœtleiks, er hann sá drjúpa or trénuBarl. 571; gæta hœverski ok góðraratferðar Kgs. 6311; gæta dómanna Kgs.14421; gæta ráðsins Nj. 41 (6124). 3) afstænge, spærre Veien eller Adkomsten;þeir - skyldi gæta, at björninn næðieigi skóginum Eg. 60 (1353); nær ánni,þar sem brattir hamrar gerða, en öðrummegin gætir áin Heilag. I, 64620; stofangætti at baki þeim Eg. 22 (415); þeimvar engi kostr brott at fara, því atrekendrnar gættu fyrir útan Fm. VII,18423; þar gættu gjár þrim megin,en virkisgarðr einum megin Sturl. I,2617. 4) absol. vogte Kvæg, gjæte. Dn.X, 16 (261).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚵᛅᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.