Gipta

gipta

gipta, v. (pt) bortgifte (Kvinde), give tilÆgte (e-m e-a). Ríg. 20. 37; Mar. 1730; gipta konu til bús, jarðar NBKr.2614. 6 jvf Overskriften; Borg. 2, 95; jvfDN. I, 16818. 15 fg; var hón gipt til pen-inga (= gefin til fjár Nj. 149) honumHrafni Vígagl. S. 9625 ; þess bið ekat þú látir eigi gipta konu frá mérVígagl. 1448; þá er at guðs lögmáli,bæði í enu fyrra lögmáli ok enu nýja,hver kona manni gipt, er hón er föst-nuð Mar. 1716 jvf &vl; eigi man hón mér giptast meðan bóandi hennar lifirPamfil. 14112; ef karlmaðr kvángasten kona giptist firir úttan frænda ráðLandsl. 5, 324.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚵᛁᛕᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.