Hætta

hætta

hætta, v. (tt) sætte noget i Vove eller paa Spil, udsætte noget (e-u) for Fare; sáhefir, er hættir dvs. den som vover, han vinder, Hítd. 717; Hrafnk. 1630; L.vildi eigi út hætta sínum mönnum dvs.vove at slippe ud sine Mænd, Svarfd.19132; hætta e-u til e-s dvs. sætte nogetsaaledes i Fare, gjøre saadant Forsøgdermed, at man lader Lykken raade for,hvortil det skal føre, hvortil det dervedskal komme: ertu úvitrari maðr en ekhugða, ef þú vil eiga náttból undiröxi mínni ok hætta til þess virðinguþínni, Eg. 85 (21330); jvf Hrafnk.1220; vil ek hvárki hætta þar til mérné liði mínu Flat. I, 26628; men ofte saaledes, at dels det som voves (Da-tivet), dels det hvorfor man udsættersig eller hvilket man haaber (dvs. det efterPræp. til følgende Genitiv) udelades,bliver unævnt: þat keru flestir at hætta(nL. förinni) til, er féfang lá við svámikit Eg. 14 (2611); viltu gefa mér þá,ok hætta (nL. gjöfinni) til, hverju eklauna þér Nj. 47 (7320); sá kostr ann-arr at gera enga sætt við konungok hætta (nL. þessu) til, hvernoc fœriþá OH. 4710; veit ek, at báðum erþetta girndarráð, hættit þit ok mestutil hversu ferr Nj. 33 (49); upers. ekkimá fara at slíku, lítlu hættir nú tildvs. man kan ikke ænse sligt, der er nu liden Fare forhaanden, Fm. VI, 24311; eigiveit til hvers happs hætti (dvs. hvor-ledes Udfaldet vilde blevet), þótt hannhefði beðit SturL. II, 19928; hætta tile-s dvs. vove sig, driste sig til noget, ud-sætte sig for noget: til þess man ekhætta at stríða við syni Amon Stj.40517; vil ek heldr til þess hætta, enhitt spyrist á önnur lönd, at - Fm.IV, 13226; ek vil, at vit skilim sáttir,ella mun ek ekki hætta til fleiri fundaokkarra Flat. II, 23335 (jvf OH. 11933);kvað þar hófligt til hætta SturL. II,3726; hætta á e-t 1) = hætta til e-s:hætta fyrir því margir á þat at faratil konungs, at þess vænta allir, at -Kgs. 5917; leitaði ráðs við þá, hvártá þat skyldi hætta at halda til mótsvið konung Fm. IV, 32022; kváðust áþat mundu hætta at berjast SturL. II,21321; man ek á þat hætta, hvárt semek fær af yðr nökkurn styrk eða enganFm. IV, 13215; jvf GunL. 2 (19412). 7(22313); Eb. 21 (3426). 2) saaledes sætte sin Lid til noget, at man lader en SagsUdfald, sin egen Velfærd være afhængigderaf: sjá máttu, at hœgra væri heima,en hætta á yðra miskunn Vatsd. 5(932); munu þat ok flestir mæla, atvið hættum mjök á þítt vald okmiskunn, ef vér gjörum þetta Fm.XI, 2856. 3) á þat verðr at hætta,þar skal á hætta, dvs. det faar staa sinPrøve, Udfaldet faar vise det: Vignirsagði: - - er þat mín hyggja, at afhonum hljótir þú verst manna; á þatmun nú verða at hætta, sagði OddrFld. II, 24931; konungr svarar: þarskal á hætta, hvárt meira megi kon-unglig gipta eðr úgæfa hans Flat. II,7411; hætta e-u undir e-n dvs. vove atlade en Sag være afhængig af en, saaat han har Raadighed derover; þá gafstÞórðr mér bezt, er ek hætta mínumhlut mest undir hann SturL. II, 3930.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛅᛏᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.