Hagr

hagr

hagr, m. (G. -s, N. PL. -ir, A. PL. -i) 1) Stilling, Vilkaar hvori et Menneske be-finder sig, saavel i SinG. som i Plur.Þ.hvit. 3618; Hom. 1704. 19429; Flat. I, 38035; þér skulut öngu fyrir týnanema lífinu, ef þér segit nökkurumfrá um hagi vára Hrúts dvs. hvorledesForholdet har været mellem mig og Hrut, Nj. 3 (75); hyggja fyrir hag sínum dvs.sørge for sig selv, for sit eget Vel, Nj. 74 (10922); vilja vel um sínn hag veradvs. ville, at det skal staa vel til med dem, DI. I, 22111 (HE. I, 23610); hvat erhags þíns dvs. hvorledes staar til med dig? HeilaG. I, 38419; jvf Flat. I, 7919;sendi G. menn at njósna, hvat hennarhaga mundi vera Flat. I, 7223; mennmæla þat, at þér munið hafa tilsjár umhag hennar, ok því muni þér öðrumbanna þenna kost Fm. VI, 3548; gékkHalldóra með barni, ok laukst seintum hag hennar SturL. I, 20133; skalek taka þik af starfi þar til, er hagrþínn léttist (= er þú verðr léttari)Jómsv. 6030. Jvf. fjárhagr, ráðahagr. 2) Midler, hvad der tjener til ens Under-holdning; ef erfingi ómagans hefir eigihag til framfœrslu; - hvar þess ermaðr á eigi hag (= fé GrG. II, 43) tilat fœra fram GráG. 1164. 19; hann skalfœra þeim manni - er hag (jvf fé L. 18) á til viðtökunnar GrG. II, 97. 3) FordeL. Am. 95 (97); í hag e-m dvs. tilens Fordel, GrG. I, 2239; Flat. I, 46329.III, 44610; at högum dvs. paa saadanMaade som det bør være, at man der-med maa være tilfreds (jvf hagliga 2)Mött. 3222; Fld. II, 46925; Frs. 996;högum d. s. Frs. 7931.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛆᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.