Hámót

hámót

hámót, n. Hælled, Led i eller ovenforHælen (sammensat af det samme há, =ags. hoh, som forekommer i hásinar, og mót dvs. Ledemod, Sammenføining aftvende Ben i et Led, jvf lið kalla mennþat á manni, er leggir mœtast SE. I,544; mótlauss Eb. 4 (616)); kun i For-bindelsen fara í hámót, í hámótit dvs.gaa afsted saaledes, at man følger en iHælene (jvf ags. Pharao ða him filigdeæt ðam hon The homilies of the anglo-saxon church by Benj. Thorpe II, 19422):hinum yngra þikkir hvárrgi (nl. kostr-inn) góðr (dvs. det forekommer den yngrelige ilde, enten han gaar med sin ældreBroder, eller han lader ham gaa alene),ok ferr þá í hámót, ok ganga (nl. debegge) svá um daginn þar til er -Æf. 9926; þeir fara lengi í hámótit(Textens humottina) eptir jarli allt þartil er - Mag. 13 &vl 1.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛆᛘᚮᛏ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.