Heilsa

heilsa

heilsa, v. (að) tilønske en Lykke, hilse paa en (biðja e-n heilan vera, o. s. v. se s. 758a44 fgg);om en ankommende, der hilser den, som hanbesøger: m. Dat. Flat. I, 473. III, 40425;OH. 6633; Bp. I, 80134; m. Akk. Heilag.II, 11313; heilsa á e-n Nj. 120 (18217);Fm. XI, 26412; Bp. I, 80133; Æf. 2415;om den, som hilser en kommende: m.Dat. Nj. 12 (2115); Fbr. 4410; OH.8521; Gísl. 4321; Sturl. II, 883; nú komaþeir Bersi á bœinn ok drápu á dyrr;Gríma gékk til hurðar ok heilsar þeim.B. mælti: þat hyggjum vér, at þérþikki lítit undir um vára heilsu, en vittuþat fyrir víst, at oss þikkir eigi verr,at þú sér lítt heil Fbr. 3310; m. Akk. stendr jungfrúin upp í móti honumheilsandi hann hœverskliga Clar. 646;om den, der tager Afsked ved sin Bort-gang: eptir þat heilsaði hann á konungok gékk út síðan OH. 8626; om den, der ved Bud sender en sin Hilsen; heilsa(lat. saluta) vin mínn - Th. erkibiskup,ok seg honum svá mín orð Thom. 15110 (39420); guð heilsi yðr (= t. gottgrüss euch; jvf senda e-m kveðju guðs)DN. VII, 1281.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚽᛁᛚᛋᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.