Heita

heita

heita, v. (heit, hét, heitinn) 1) kalde, raabe a) med Tilføiende i Akk. af den Personsom man ved sin Kalden vil bevæge tilet eller andet Skridt, til at udtræde fraeller indtræde i en eller anden Stilling (jvf kalla 2); heita e-n af vist dvs. udsigeen af det Tilhold, som han har paa etSted, Grg. I, 1369; heita e-n á brott dvs.lade en vide, at han skal forføie sig bort, Grg. I, 13016; Sturl. I, 3828; heitit mikhéðan Lok. 7; heita sér e-n at rúnumdvs. kalde en til sig for at faa tale medham, Sig. 3, 14; Ghv. 12; b) heita á e-ndvs. paakalde, henvende sig til nogen medsin Begjæring, = kalla á e-n 2: heitaskulum á hinn heilaga Ólaf Flat. III,30436; hét á guð ok hans góðleikaEl. 605; heita á e-n til e-s dvs. anmodeen om noget: heit á biskup til traustsFlat. II, 45318; reið Þ. frá skipi -ok hét á Sæmund til viðtöku Sturl.I, 2111; hann bregðr til útanferðar okheitr á vini sína á vöru Sturl. I, 29234;hét Þ. á guð almáttkan - ok hinnhelga Ólaf til arnaðarorðs Sturl. II,5315; hann hafði heitit á Ólaf konungtil fulltings Hrafni Fm. VI, 1195; heitaá e-n fyrir e-m dvs. paakalde en tilbedste for nogen, Bp. I, 34012; hét hanná frambyggjana, at þeir skyldi -dvs. han kaldte paa dem for (idet hansagde), at de skulde - Flat. II, 4433;Þ. hét á Krist, at veðrit skyldi lægjaSturl. II, 487; þeir skyldu heita á guðin,at þeim gæfi byr Flat. I, 3074. 2) loveen noget (e-m e-u) godt. Flat. I, 32818.II, 546; heita nökkuru dvs. gjøre et Løfte, Sturl. II, 5315 jvf 17; heita e-m konuEg. 7. 9; Stj. 41120; heita e-u til sigrs,veðrabata, byrjar Flat. I, 9511; Vem.74; Gísl. 9017; ogsaa love ondt f. Ex. hörðu Am. 78 (81); bölvi Hyndl. 47(50); afarkostum Flat. II, 4731; heitae-u fyrir dvs. love, forjætte, = heita e-u(jvf fyrirheit), Mar. 98221. 3) kalde enfor noget, give en Navn af noget, m. 2 Akk. = kalla 4; Grimni mik hétu Grimn. 49;Urð hétu eina Vsp. 20 (NFkv. 420); m.Adv. sá maðr mun eigi ílla heitinn íatferð sínni, er - Kgs. 5516; KolbeinnTumason, er hann var heitinn eptirdvs. efter hvem han var opkaldt, havdefaaet sit Navn, Sturl. II, 6619; Ólafrson þeirra Þórðar var heitinn eptirÓlafi Pá í Hjarðarholti Laxd. 79 (22519). 4) kaldes, hede, = heitast (Grímn. 46.48. 54), i hvilken Betydning Præs. lyder heiti, ikke heit. SE. II, 464 fgg; Óðinek nú heiti Grímn. 54; Ó. átti friðlu,er Eðla hét Flat. II, 10921; nefnahvern hlut sem heitir (dvs. med densegentlige Navn) SE. I, 46413; jarllétu heita dvs. de kaldte ham Jarl, Ríg.31 (34); stendr hann eigi mörg árí skólanum, áðr hann má heita yfir-meistari allar þeirra, er - Clar. 140;Ulfr hét maðr dvs. der var en Mand,som hed Ulf, Eg. 1 (14); med Adv. hvesú jörð heitir Alv. 109; hve þú heitirHjörv. 16; hvar Hjörvarðs haugarheita dvs. hvor de Hauge ere, som kaldesHjørvards, Herv. 2114; seg honom, atheitandi bróðir (dvs. den Klosterbroder,der heder saa eller saa) bíðr hennar íþessum stað Mar. 3102. Hvor der erTale om Steds eller Gaards Navn for-bindes heita ofte med en Præp. og densKomplement, men i deslige Tilfælde ud-gjør Præpositionen en Del af selveNavnet (se under a s. 1 b1 fgg, at s.81 a30 fg, í 1, undir 2 m. v.); verðr húnfúl at járni, þá heitir hón sönn at sökBorg. 1, 1611; heiti maðr at verri, atheimskari Landsl. 5, 328. 7, 3726; heitahvinn se under hvinn; jvf gsv. hetæSchlyter 273 b4 fgg; heita frjáls maðr,hvers manns níðingr, kotkarl, húskarlLaxd. 16 (3131); Nj. 117 (17629); Kgs. 6217. 20.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚽᛁᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.