Hlaða

hlaða

hlaða, v. (hleð, hlóð, hlaðinn) 1) hen- lægge, oplægge noget saaledes at detligger i en vis ordnet eller fast Stilling;hlaða korni í hjalma eða hlöður OH.3026; jvf Landsl. 7, 422; hlaða torfiHarð. 38 (11212); húnskar meyjar þær,er hlaða spjöldum ok gera gull fagrtGuðr. 2, 26; hlaða heyi Flat. I, 52130;hlaða tíund af sáði Frost. 2, 182; hlaðasild á skip Frost. 2, 279; hverr grjóti,hellum hleðr at höfði öðrum dvs. hvemder kommer til at overleve den anden (eg. være med i hans Begravelse), Nj.92 (14111); Þ.hræð. 366; hlaða íllyrðumsaman (fig.) Nj. 92 (13911); hlaðast ámara bóga dvs. sætte sig til Heft, Ghv.7; hundar hlóðust á hann svá þykkt,at - Mag. 2134; hlaðast til e-s dvs.slutte sig til en, tage hans Parti, Vápnf.1924. 2) belægge, belæsse (Lastdyr), lade (Fartøi) med noget (e-t e-u eller af e-u,með e-u); hlóð hann skip sítt af korniFm. IV, 25813 (jvf OH. 11437); 15 skiphlaðin af gózi öll saman Þ.Jón 519;hlóðu skipit með hveiti ok hunangieg. 17 (3116); jvf DN. I, 2665; hlaðitskip með gózi Mar. 105616; fyglir hannsvá margt, at hann hleðr sik bæðibak ok fyrir Bp. II, 11128; hlaðin hals-menjum Am. 44 (46); mér verða atöngu meiri vandræði en at fjárfjölda Sig-mundar, því at þeir hlaða (dvs. bedække?)undir mér jörðina Vígagl. s. 9012;hendr hlaðnar hringum gulls til axlaFld. II, 4721; fig. þetta líðanda líf,sem mörgum háskasamligum hlutumer laðit ok undirgefit Stj. 2324; vorðinnstórr ok sterkr maðr ok hlaðinn at-gjörfi Post. 48622; hlaðinn íþróttumFlat. I, 5507. 3) opføre, istandbringe noget ved at lægge det ene Lag ovenpaadet andet, m. Akk. ef (maðr hittir fötsín) undir laði annattveggja í halmieða undir viðkesti, þar er eigi máhendi í fara, þá skal sá vera þjófr, erlað þat lóð Frost. 15, 163; var hún(dvs. brúin) með lím hlaðin Klm. 41013;hlaða vegg Bret. 12 (15414); hlaðavörðu Gisl. 60 (1115). 4) nedlægge, fælde, = fella 1, m. Dat. gátu þeir hlaðithonum um síðir ok bundu hann Grett.11824; hlaða segli dvs. tage Seglet ned,Flat. I, 47827; Fm. VII, 13520. 5) fælde, dræbe, = fella 2, m. Dat. bera vápn áFinnana ok fá hlaðit þeim Fm. I, 105(jvf Flat. I, 4328; Fris. 57 23 fg); lausthann örninn með verkfœrinu, er hannhafði í hendi, drifu þeir þá til fleiriverkmenn ok gátu hlaðit erninom Bp.I, 35034.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛚᛆᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.