Horfa

horfa

horfa, v. (fð) 1) vende, være vendt i en vis Retning; láta framstafna horfa frálandi Jómsv. 6832; er þat deokt tungl-sins, er frá sólo horfer Rimb. 66 b39(3715); verðr þat ljóst á tunglinu, ertil sólar horfer Rimb. 67 a2 (3718); þærdyrr, er til suðrs horfðu Flat. II,13824; suðr horfðu dyrr RíG. 23 (26);sá maðr er ok eigi arfgengr, er eigiveit, hvárt tryjusöðull skal fram horfaá hrossi eða aptr, eða hvárt hann skalhorfa á hrossinu fram eða aptr GráG. 6614; þar liggr öx ein, ok horfði uppeggin Nj. 90 (13627); laust skipit svá,at þegar horfði upp kjölrinn Laxd. 35(9315). 2) have noget (e-u) vendt ellervendende i en vis Retning; skal ekhorfa höfði til jarðar en fótum tilhimins á krossinum Post. 21029; horfabaki við e-m, at e-m dvs. vende Ryggen til en, Fm. VII, 25812; Fld. III, 35412;Þorbjörn nef lá ok þar hjá honum okhorfðust þeir G. höfðum at dvs. laa desaaledes, at de vendte Hovederne mod hinanden, Sturl. II, 16418. 3) vende Næsen, Ansigtet i en vis Retning; síðandrap J. meri eina ok opnuðu hanahjá brjóstinu ok fœrðu á súluna oklétu horfa heim á borg Vatsd. 34 (566);horfir bessi (dvs. den dræbte Bjørn, somhan havde opstillet og ladet standamiðbreytis jvf Flat. I, 13316) inn ámeginland Fld. II, 1819; hundrinnhorfir norðr af húsunum Sturl. II, 8713;Þ. svaf ok horfði í lopt upp (dvs. vendte Næsen i Veiret) Sturl. II, 24619; jvf Vatsd. 3 (71); sat þar næst maðr okhorfði út ur hringinum Laxd. 63 (1846);sá maðr felmti mjök ok hljóp æ semhorfði dvs. lige efter Næsen, bent frem som det kunde falde eller træffe, Trój. 34 (9023) jvf 34 (9218); kómu fleiri atok sóttu hann, en hann hjó sem hannhorfði Sturl. II, 455. 4) pege i en vis Retning, tage en vis Vending, antageet vist Udseende, synes at ville faa envis Fremgang, et vist Udfald; þesse orþmono svá þykkja horfa (dvs. give saa-dant at forstaa), sem aðrir hafi heyrtorð guðs ok varðveitt, heldr en (dvs.foruden) en helga Maria Hom. 929;fastliga horfir rœða Eyjolfs dvs. EyjolfsTale røber Umedgjørlighed, Vrangvillig- hed, Ljósv. 2737; þótt yðr þykki þettanökkut frekliga horfa Vatsd. 27 (4320);horfir Einari engum mun betr holm-gangan (dvs. E. har ikke bedre Udsigterfor Holmgangen) við mik, en þér viðÞóri Ljósv. 1729; var þá talat umsættir, horfði þat seinliga dvs. det havde smaa, lange Udsigter dermed, Sturl. II,24022; hvárt þetta mál mun svá úvænthorfa, sem nú er látit Flat. II, 604;oftere upers. horfir úvænt, erfiðliga,févænliga dvs. der er Udsigter til at detvil gaa ilde, at man vil faa Besvær, vinde Gods, EG. 56 (12315); Flat. II,6016. 7230; Nj. 92 (1395); H. kvað fast-liga, seinliga horfa dvs. at Sagens Fremme mødte Vanskeligheder, led Ophold, Laxd. 63 (5921. 25); úvænt horfir um sættir dvs.der er slette Udsigter til at der kan blive Forlig, Flat. II, 8128; jvf Grett. 521;var nær, hvárum vænna horfði Nj. 30(3514); horfði mjök þungliga um sóttarfarhennar Harð. 8 (195). - Med Præp. á: 1) horfa á e-t dvs. have sine Øine ellersine Tanker henvendte paa noget, betragte noget, Alex. 13130; Gunl. 13 (27415);Pr. 4046; er þér sá til at - kvángast,skal ek þar til leggja orð mín okliðsinni, ef ek veit, hvar þú horfir ádvs. hvad du har i Sigte, for Øie, Grett. 520; ekki mun ek því leyna, hverráhugi mínn er um verk þetta, at ekhorfi á hendr þeim Færeyingum (dvs.at min Tanke fæster sig ved dem, =at ek hygg á hendr þeim OH. 13938)Fm. IV, 30922; 2) upers. horfir, horfistúvænt á e-t dvs. det er ringe Udsigter til noget, OH. 5810 (Fm. IV, 14120);Flat. II, 837; ogsaa absol. þótti frek-liga á horfast Vatsd. 27 (4319); - í móti: horfir í móti (upers.) dvs. det serud til Modgang: horfir mjök í mótimeð oss frændum Ljósv. 49. - til: 1) horfa til e-s dvs. henhøre til, tilhøre, ved-komme noget: þau lögbrot, þeir hlutir,er til veraldarhluta horfa Anecd. 1428.(1817 fg); á milli þess, er erlendis er, okhins, er ómaginn horfir til handa GráG. I,12916 (GrG. II, 1822). 2) horfa til e-s dvs.henpege paa, have eller give Udsigt til noget(jvf horfa 4, hverfa til e-s 3): ek hugð-umst vera ríkr maðr ok horfa til mik-illar tignar ok valds ok fjár El. 78;steinn mikill var - sá, er til þessþótti horfa, at falla mundi á hús hans,er hann losnaði Leif. 9618 (HeilaG. I,22637); ef þér sýnist þessi kenning tilnökkurs fagnaðar horfa Barl. 96 &vl;þetta horfir til úefna Heið. 22 (3397);ef svá ferr, sem mín orð horfa tilOH. 1896; upers. horfði til kostnaðarSturl. I, 23821; horfði til landsauðnarHerv. 22711; ogs. horfist til e-s dvs. derer Udsigt til noget, f. Ex. til gamansNornaG. 5117 (Flat. I, 3487); til mála-ferla Ljósv. 49; jvf Sturl. I, 27133;Vatsd. 8 (1612); með fíflsku þeirri, semek heyri, at hér horfist til EG. 85(21723). - við: horfa við e-m dvs. værevendt imod, stille sig eller komme iOpposition til nogen: verða þá optskeinisamir, ef menn varast þá eigi,en eru lausir á velli, ef við þeim erhorft EG. 54 (11217); jvf Fm. VI,31212; voru þeir eigi íllir viðreignar,ef eigi var í móti þeim gert, en þegarhinir mestu orskiptamenn, er þeim tókvið at horfa Eb. 25 (3828); jafnvel unnuhonum þeir menn hugástum -, erheldr höfðu við honum horft í sínumhuga Bp. I, 8110.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚮᚱᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.