Hörund

hörund (hǫrund)

hörund, n. 1) Kjødet som ligger mellem det menneskelige Legemes Skind og Ben (jvf gsv. the som hawa blöt kjöt okhorund Sv. Medeltidens BibelarbetenI, 7924); fyllast menn eigi af því vatnisvá sem af öðru vatni, heldr sjatnarþat vel ok rennr í hörund (&vl hold)sem mungát Kgs. 383; hví feitir þúþik ok býr eða prýðir þítt kjöt meðdýrum ok stórfengnum vistum ok klæð-um, þat hold ok hörund, er eptir fádaga skulu maðkar slíta í gröf Leif.19440; jvf hörund Leif. 19412 = kjöt,hold Leif. 1941. 5; ef þú fylgir kjötinu,þat er kjötsins vilja, þú muntu kvelj-ast með vesöld í kjötinu; ef þú gleðstólofliga í þínu hörundi, þá skaltu pín-ast í því sama hörundi Leif. 19612;kennir hann undir brjóstinu í milliskinns ok hörunds stóran sull Bp. I,24230; verðr allt hörundit ok skinnitblátt sem drep Mar. 65516; allar æðarí hans hörundi pipruðu fyrir hræzlusakir Flat. II, 21120; sem klæði hrunduofan um hann, kom hrollr í hörundhonum, ok brátt fylgði þar verkr mikillFlat. II, 43820; þegar var sem eldshiti kvæmi í hörund hans, ok vildiþegar hafa samræði við hana á þeirrinótt Fris. 5216; jvf Fm. X, 37912(Ágr. 519); nálgaðist kuldi hörund hanssvá, at hann mátti eigi af klæða ylvarmr verða - -, hón var leidd tilsængr Davids konungs - -, at D.skyldi taka verma af blóma hennarok blautu hörundi Kgs. 16521-24 (jvfStj. 54812. 16); takandi niðr á brjóstitbáðum höndum, ok heldr hörundit meðþvílíkum orðum þrysvar (= lat. tribusvicibus carnem suam et pellem fortitertenens ait Turpini historia Caroli Magni&c. eD. FerD. Castets (Montpellier &c.Paris 1880) c. 23 s. 4817): in istacarne videbo dominum salvatorem me-um, þat norrœnast svá: í þessu holdiman ek sjá grœðara mínn Heilag. I,69117 (= Klm. 524 &vl 13). 2) detmenneskelige Legemes Overflade saadansom den kommer i Berørelse med Uden-verdenen, = líkami (jvf gsv. horand =likama Fornsv. LegenD. I, 2897); ef ábert hörund kvæmi Grág. 37819; þarsem þeir mætti sjá bert hörund hansFm. VI, 1433; var hann þá flettr afklæðum sínum ok sýnt bert hörundhans Bær. 10152; jvf hans - hitfannhvíta hörund kennir margri konolangan harm at bera Bær. 10160,hvor dog hörund er = hold i Ordene:var hold hans hvítt sem snjór L. 55;þá rann blóð of allt hans hörundHeilag. I, 2623; hvítr á hár ok hörundSturL. II, 10414; svartr á hár ok hör-und Fm. VII, 1577; allt hans hörunder svá hart sem horn Didr. 18315;báru síðan allir eitt vitni, at eigi þœtt-ist sét hafa fegra líkama dauðs mannsen hans, var hann ok, meðan hannlifði, allra manna fegrstr á hörundFm. VIII, 44624; sár vóru mörg falliná hans hörundi (= líkama s. 11217)Bp. I, 29829; allr hans líkami þrút-naði, bæði höfuð hans ok búkr, hendrok fœtr -, en Rafn brendi hannmargan díla bæði í kross fyrir brjóstiok í höfði ok í meðal herða, en half-um mánaði síðarr var allr þroti orhans hörundi Bp. I, 6449; er þat (nL.vatn Guðmundar biskups) kom í brjóstsveinsins, þá kómu bláir flekkir í hör-undit, ok því næst roðnuðu þeir viðáriðu vatnsins Bp. I, 6119. 3) Legemetmodsat Sjælen; hvárt sjúkara er, hugrhans eðr hörund, látit þit kyrrt vera Bp.II, 3229; jvf Heilag. I, 5234 &vl 2 (se underhörund, f. 2). 4) Kjødet i Modsætningtil Aanden (jvf holdligr 2); guð veittimanninum þrenna vörðu - móti þrenn-um hans úvinum; þat er góðan gœzlu-engil móti fjándanum, pínu várs herralíkama móti hörundinu, en móti heim-inum - heilagra manna bœnir ok -Stj. 94; hann tamdi sítt hörund fráöllum lystingum þessa heims lífs Post.86732. 5) det mandlige Avlelem; hónsvarar: þegar hann kemr við mik, þáer hörund hans svá mikit, at hann máekki eptirlæti hafa við mik, en þóhöfum við bæði breytni til þess á allavega, at við mættim njótast, en þatverðr ekki Nj. 7 (1322).

Part of speech: n

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, hörund may be more accurately written as hǫrund.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚯᚱᚢᚿᚦ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.