Hót

hót

hót, n. hvad der gjør en Ting større, bety-deligere end en anden (jvf munr); ernú lítla hóta áfátt um viðskipti þeirradvs. der fattedes nu lidet paa det, somkunde gjøre deres Kamp haardere endden var, Klm. 9618 jvf &vl; især iDat. ved Komparativ med Betydningen:meget, lat. multo: varð þeim þá þegarhóti léttara at ganga Fm. II, 983;þeir munu þér hóti ráðhollari Heið. 24(3476); er þá hrútr kominn hóti lengraen enn fyrra morgenenn Rimb. 66 a38(3613); hóti heldr en - dvs. meget mereend - Fm. VI, 26012. VIII, 14120; og-saa Dat. Plur. hótum d. s.: nú þykkirmeistara Pero nökkut vanda ok þykkirnú hótum framarr en fyrr Clar. 8&vl 25; hóta mun d. s. hann gengrok öll sólmörk, en hóta mun skjótaraRb. 66 a32 (369); Haraldr var hóta mun(Fm. VII, 17020: hóti mun) skjótariMork. 19632; men ogsaa Dat. hóti foranSuperlativ i forstærkende Betydning: þat er mér þykki hóti líkast, at dugiFm. VI, 3514; þat er hóti (ú)makligastat - Flat. I, 53424; jvf Frs. 11226;hóti helzt 1) allermest, især: segir hannekki sér hlyðinn verit hafa -, útaneinn dag h. h., er hann - Heilag. I,68120; 2) temmelig vel: þeir áttu h.h. sér nökkura kosti í fémunum Hænsn.5 (1346); endist því þetta hóti helzt(lengst Gísl. 5027), þótt - Gísl. 13624.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚮᛏ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.