Hrífa

hrífa

hrífa, v. (hríf, hreif, hrifinn) 1) gribe efter,tage fat paa; m. Præp. til: Þ. hrífr þátil hlustanna ok vil eigi, at sökkvi dýritFloam. 24 (14626); hrífa e-t upp dvs.rive noget op eller frem saa at det kom-mer tilsyne, Æf. 1018; hrífa við sigesAnkeret, naar det med sin Klo griber fasti Søbunden: kasta akkerum ok hrífaþau við um síðir Bp. I, 42319; jvfLaxd. 21 (4839); Frs. 924 ; fig. og upers. hrífr við dvs. det lykkes, gaar som man vil eller ønsker: hét hann á heilaganJón biskup, at kvíkarnar skyldu duga,ok hreif þegar við svá, at þat varðhit bezta öl Bp. I, 19711; nökkut bægðialls staðar, svá at hvergi hreif við Gísl. 12511 (jvf 4011 fgg). 2) klore, kradse,klø; berja hana með sinvöndum okhrífa snörpum hárklæðum um hörundhennar Heilag. I, 15524; Þ. rœddi umvið Simon -, at hann skyldi hrífaum halsinn á sér, kvað þar klæjamjök Sturl. I, 26336; fig. reist þeimseiðvillur með þeim atkvæðum, at þeimhrifi sjalfum seiðmönnum Fld. III,31911. - Jvf. rífa, v.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚱᛁᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.