Kanna

kanna

kanna, v. (að) 1) undersøge, gjennemsøgenoget for at vinde Kundskab derom, blivebekjendt dermed; kanna lið sítt, skaðasínn Flat. II, 28114; Fm. VIII, 35515;um várit kannaði hann austr landitok nam þá land &c. Eg. 23 (454);kanna valinn Fm. VI, 32220; kannaöll klaustr Heilag. II, 40610; hannhyggr engan mann mega við sik jamn-ast - þó at alla veröld kanni Didr.10012. 2) lære at kjende, vinde Kund-skab om eller Bekjendtskab til noget; síðan fyrsta við könnuðumst DN. X,442. 3) kræve, fordre; kanna þing =kenna þing, krefja þings Frost. 3, 2410. 4) tilegne, tilkjende en noget (e-m e-t);kirkjur þær, sem Kristi váru kannaðarBarl. 1782; þú ert nú kannaðr KristiHeilag. I, 46632; þótt vér mættim fyrirverðleika sakir kanna allt lausafékonungdóminum, þat er - Frost. Indl. 21; til þann dag, at Malis áðrnefndrsér þat (góz) kannaði DN. I, 50113;at - engi dirfist héðan af sér at kannaMk. 8525 (DN. XII, 1610). - Med Præp. af: kanna e-t af dvs. erfare, mærke,skjønne: konungr spurði Sighvat vand-liga at, hvat er hann kannaði af, hverrvin hans Rögnvaldr jarl var Flat. II,11611; þat kannaðist mér af, at sjáherr mundi kallaðr vera JómsvíkingarFlat. I, 18511 jvf II, 2587; ferr Brandrbiskup norðr á Völlu ok kannar þataf, at - Bp. I, 4502; jvf Mar. 12519.- til: kanna til d. s.: lét þá rann-saka at um leiðangsmenn, ok kannaðistsvá til, at - Fm. VIII, 3973. - við:kannast við 1) gjøre Bekjendtskab meden Person (jvf kanna 2): hann gékktil hans ok mælti við hann: ek vilkannast við þik &c. Barl. 176 jvf Eg. 8(141); Str. 4417. 5311; tóku þeir - at kann-ast við (= reynast) um íþróttir Post.1373; hann kannaðist við (= Vulg.noverat) löst sona sínna Stj. 4434 (1Sam. 3, 13); jvf 44317. 2) vedkjendesig, tilstaa, indrømme: könnuðust þeirvið, at þat var sannmæli ok þá hafðihent glœpska mikil OH. 23218 jvf Stj.5833 (2 Sam. 19, 20); vóru þeir mennþar, at við könnuðust, at Hallfreðrhafði þeim vel til gört Flat. I, 32815. 3) vedkjende sig, erkjende, bekjende somsin Eiendom, sin Slægtning, sin tidligereKjending, Grg. II, 1866; Grág. 48513.5252; nema hér á landi hafi verit fyrrfaðir eða - hins dauða ok hafa þeir þávið kannazt - Grág. 9822; með þvíat engi maðr kannast við sveinn þennaFlat. I, 29135; Hrói sagði til sín, okkannaðist Helgi við hann ok lézt hafasét hann fyrr Flat. II, 753; þá kann-ast þeir viðr með öllu Bp. I, 22812;gerðist Sighvatr brátt málkunnigr kon-ungs dóttur, kannaðist hón við hannok kynferði hans, því at Ottarr svartisysturson Sighvats hafði þar verit lengii kærleikum með Svía konungi OH.8133; taldi hinn heilagi Jón þar tilfyrir honum, at hann kannaðist viðrsik ok ætt sína Bp. I, 2289; við könn-umst ek frændsemi þína dvs. at du ermin Slægtning, Fm. VI, 11511.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚴᛆᚿᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.