Kippa

kippa

kippa, v. (pt) nappe, rive med et rasktGreb og et heftigt Ryk, m. Dat. Flat.I, 53024; OH. 9520; kipti at sér sverð-inu Eg. 60 (13520); hann kipti öllusaman, Halli ok gærunni á leið til kirkj-unnar þá, er þeir hugðu eigi at Sturl.II, 1664; kippa hendinni dvs. rykke Haan-den tilbage, til sig, Fld. III, 209 efter Cod. Am. 577 q.; varð þeim því þung-gengt, at annarr fótr sökk (nl. í leirin-um) áðr öðrum væri upp kipt Fm.IX, 51131; kippa ofan (seglinu) Bp.I, 4226; kippa bryggju Flat. I, 17631;Fm. X, 2864: kippa skóm á fœtrFlat. I, 41614; þat var þeirra ráð, atþeir skyldu kippa í sundr hleifinumok hafa þat hvárr, sem þá héldi áHeilag. II, 1897; fig. kippa e-u frá heil-agri kirkju Anecd. 1410 (1726; guð kiptihonum frá ríki Kgs. 1566; hann kippirmönnum at sér (dvs. samler hurtigenFolk om sig) Laxd. 19 (4113); kippaaptr orðum sínum dvs. tage sine Ord isig igjen, tilbagekalde dem, Kgs. 1496(Stj. 4965); upers. e-m kippir í kyn dvs.en slægter paa sine, ligner sin SlægtFlat. I, 3141; Vígagl. 936; Sturl. I, 9319;kippit nú í munn (dvs. holder eder iTømme, med Billedet hentet af Rytteren,som rykker i Hestens Bidsel for at standseden) ok heptit reiði yðra Thom. 53026;kippa beizlinu dvs. fig. trække sig tilbage med Opgivende af sin Stilling, sin Sag,Post. 48616; kippast v. r. 1) kippastvið dvs. fare op i et Ryk af Forskrækkelseover noget, Fm. VII, 3510; Flat. III,37422; 2) kippast við e-n um e-t dvs.nappes, rives med en om noget for atfaa dette, Fm. X, 39026 (Ágr. 311);Flat. III, 34630; Mar. 21025; H. sprettrupp ok tók í hönd sér trékefli -, en m.höggr í tréit ok kippast þeir um lengiSturl. I, 1311.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚴᛁᛕᛕᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.