Kveikja

kveikja

kveikja, v. (kt) 1) levendegjøre (jvf kvikr);kveikta ek þat, er áðr var dautt Post.17424; önd kveiki ek í líkneski svá, atöllum sýnist þat kvikr maðr vera Post.17440; ek (dvs. Legemet) var görr af moldo,ek var pítt ílát, þú (Sjæl!) kveiktirmik Hom. 19329; Samuel var eigi uppkveyktr (dvs. opvakt fra de døde), semSaul sýndist Post. 2481; kveikja uppkyn hins andaða frænda míns í sínnierfð Stj. 42612 jvf 42526 (Ruth. 4, 5.10); mun ek hvíla hjá honum í nótt,at ek megi kveikja kyn mítt af honum- kveik kyn þítt af föður þínum Am.238 foL. 2 (1 Mos. 19, 32 34 jvf Stj.1247). 2) antænde; þú kœlir eldligahluti, en kveykir kólnaða hluti Post.36516; sloknaði - þessi eldr svá gjör-samliga, sem hann hefði aldri kveyktrverit Post. 36521; jvf Nj. 125 (19414).130 (19917); Flat. I, 3427; er ástareldrþví framarr kveikjandi Heilag. I, 71224;var kveikt ljós Flat. I, 34315; kveiktihverr, sem hann vildi, - sítt ljós (jvflifanda ljós L. 8) út af þessum - eldiDunst. 38824 (jvf kvikna 2); vóru logkveikt Flat. II, 12820; kveikja ljós íkeri Leif. 5714 (Luc. 15, 8). 3) opvække,fremkalde; kveikja kvitt Fm. V, 31616;Flat. I, 20331; kveikja sorg, harmHamd. 1; Fm. X, 36714; kveikir sváupp með höfðingjum fullan fjándskapVallalj. 745; hón mátti kveykja uppeldingar Pr. 21714. 4) udsprede nogetsom Rygte, = ljósta upp, slá upp.Fm. IX, 358 &vl 7; Krók. 1622. 2017. 5) tilskynde, bevæge; kveikti hann ormeinn at mæla við Evo Pr. 675; lífhans ágætt - kveikti margra mannahjörtu til hafnanar veraldar Flat. III,24634; jvf I, 2462; Fm. VIII, 1217. 6) lodde, sammenlodde(?); vóru þau hjölt orgulli steypt, er at vóru, en skalminvar kveykt við Konr. 5732.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚴᚠᚽᛁᚴᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.