Lenda

lenda

lenda, v. (nd) 1) sætte nogen i Besiddelse af Land; skal engi með minna fé búsaman setja héðan frá en með 3 kýr,en hverr sem lendir hann við minna,sekr eyri hvárr þeirra með konungRb. 103, 73; jvf lendr maðr. 2) føre (e-u) til Lands; þeir - lendu báti sínumskamt frá bygð Gamla Fbr. 6521. 3) føre noget (e-u) frem til et Sted, Maal eller Ende, tilendebringe (jvf gsv. Schlyter 414 b9), = leiða til lands s. 402 b; fore-kommer med denne Betydning dog kun iupersonlig Anvendelse: þar lendir þessiviðrœðu þeirra ok viðrhjali (dvs. Enden paa deres Samtale bliver den), at - Fm.XI, 5217 (Jómsv.* 4329); lendir svá málinu(= lýkr nú með því L. 427), at - Gyð.1055; hér lendir með þeim, at herrabiskup segir svá: þat - Bp. II, 721;lendir þeim saman dvs. det kommer tilet (fiendtligt) Sammenstød mellem dem: þegar þessi stund líðr af, þá mun ekekki letja, at oss lendi saman Laxd. 75 (21715); lét meiri ván (nL. vera), atþeim mundi saman lenda, ef þeir látaeigi lausan manninn Mork. 17325 (jvf Fm. VII, 11716); 4) hjælpe, nytte; H.flýr undan fyrir því, at svá mikit ofreflivar við at eiga, at eigi mátti lendaDidr. 2725 5) komme til Lands, lande; fóru svá yfir vatnit ok lendu við einalág, géngu síðan af flotanum Fm. VIII,338; síðan lendu þeir upp frá Bakka,ok hljóp Gísl þá á land Fm. VII, 3124;lendu í þeim stað, er Colonia heitir -þangat sem skipit lendi - þar at semBevers lendi Bev. 23724. 29. 32; við þannsama stað lendi Moyses þar er hannfór út af Egiptalandi Heilag. II, 62811 (jvf Stj. 28935; 2 Mos. 15, 23). 6) komme frem, komme; sá, er í flestum úgæfumhefir sínn trúnað, lendir jafnan í þannvanda, er ofseint verðr at kæra Klm.20810; munuð þér saman lenda (= manyðr saman lenða, se Mork. 173 underNr. 2), nema miðlat sé málum Hítd. 5521.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᚽᚿᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.