Líma

líma

líma, v. (mð) kline, klæbe, = lat. linere,linire; kom sú dögg af himni -, athón loddi ok límdist við hendrnar svásem á henni var tekit (= lat. ros de-scendens illinitus est manibus Hist.Schol. 13316) Stj. 29211; hann lét sérgera mikit skegg ok lét þat líma viðhöku sér ok kjalka Flat. I, 3309; þátók ek þunna hinnu af fiski ok límdaek við andlit mítt Post. 6129; svá varhón orðsnjöll, at hvert orð þótti límtvið annat Pr. 40626; svá er söðullinnok maðrinn hvat (dvs. hvárt) límt okbundit við annat, svá at ekki má leysastfrá öðru Mar. 104730; með þessu samalíma menn jafnan borgir Flat. III, 29833;líma saman stóð ok stjörnur Fld. II,5532; steinveggr var gjörr um þennagarð límdr sem borgarveggr Didr.22518; skipar Vígfúsi í fjórða skóla tilsteinsmíðar at sníða, líma ok niðr setja(nl. steina) eptir steinmeistara regluFm. XI, 4382; líma e-t e-u dvs. beklædeen Ting med noget som paaklæbes den: K. hafði þann skjöld, er gerr var afhörðum beinum útan en húðum innanlímðr Flov. 14616.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛁᛘᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.