Lof

lof

lof, n. Tilladelse, = lœfi, leyfi 1; konungrsegir, at hann mundi hvártki þar tilleggja lof né bann dvs. at han hverkenvilde tillade eller forbyde det, Eg. 57(12531); hafðe Ø. haft halft - - íÆiklandi í 2 ár uttan hans lof Dn.IX, 3378 jvf uttan lof ok løfue í 2 árL. 11; hann hafði haft um sex ár einakú gangandis hvártki með lof eðr lánok honum enga leigu af lokit Dn. VI,34811; þú skalt - vera með mér okskiljast eigi við mik, nema mítt lof eðaleyfi sé til OH. 9913; ef sá verðr eigibúinn til, er fyrst hefir lotit, þá skalsá biðja lofs til, er síðarr hefir lotit,at segja sök sína fram Grg. I, 542;flutti hann marga hesta í Akreyjar, erÞórðr Sturlason átti, ok frétti eigi lofsat SturL. I, 33119; þeir féngu lof til atmæla við hann OH. 1315; ef konungrvill þeim lof til gefa Eg. 21 (3831);eigi mun ek halda heraði fyrir konungiok eigi reisa flokk í mót þeim, er ísetst, en ekki lof legg ek þar á SturL.II, 11916; særlig i det islandske Lovsprogom saadan af vedkommende Myndighedgiven Tilladelse, hvorved man blev be-rettiget til at gjøre hvad ellers og i Al-mindelighed vilde være lovstridigt: Grg.I, 21229; at lögréttu þá er þar skalköra lög eða lof Grg. I, 2128; þessirsitja allir í lögréttu at míno ráði okréttir til þess at fylla lög ok lof Grg.I, 21312; þeir skolu biðja lofs at í lög-réttu Grg. I, 1084; skal þar leið þeirravera sem þingstöð þeirra, nema þeirfá lof til annars Grg. I, 11121; nemalof byskupa ok lögréttumanna fáistframarr Grág. 18213; þar er biskuparvilja biðja lofs at sættast Grg. II,5918 jvf 21 (Grág. 1816 jvf 9); eigi skalsættast á þau mál ok eigi biðja fram-arr lofs til, en - Grág. 18212; eigomenn svá at sættast á, sem þá fæstlof til Grg. II, 5922; fyrir lof byskupsfram dvs. uden Biskoppens Tilladelse, Grág. 1692 (Grg. II, 4015); jvf fyriralþingis lof fram Grg. I, 19417 fg; fyrirlof fram dvs. uden Tilladelse, Grág. 18015.3342. 3747; Grg. I, 16715. 1748. 10. 1765.20326. II, 516. 18818. Jvf. einkalof (Grg.I, 21228), syknulof (Grg. I, 9527), al-þingislof (Grg. I, 19417 fg).

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᚮᚠ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.