Lofa

lofa

lofa, v. (að) tillade, indrømme (got. uslubjan,ags. alefan, alyfan Bosw.2 34 a68. 35 b43;ght. arlaupan Graff II, 66 fg; mnt.louben, erlouben Mnd. Wb. I, 1617 a26. 32)= leyfa II. Borg. I, 713; JKr. 282;Flat. II, 493; Post. 22719. 36 (= leyfaL. 17); kvazt þá hvárki banna né lofaFlóam. 24 (1475); Þ. spyrr Hrafn okSturlu, ef þeir vildu lofa honum, athann riði heim -, þeir vóru tregirtil, en leyfðu þó SturL. II, 13216; þáer honum sem hinum lofat at deyjaAlex. 10019; hina 4 (nL. parta af öllumávextinum) lofar ek yðr allt saman tilsáðs ok atvinnu sjalfum yðr Stj. 2257;ef allir menn lofa þeir, er til arfsstanda ok til ómaga Grg. I, 10120; jvfGrág. 585 (Grg. II, 21819). 1683; því ateins skolo færri (nL. en 20 bœndr) vera(nL. í lögrepp), ef lögréttumenn hafalofat Grág. 2494 (Grg. I, 1715); þeirmenn, er sykna er lofuð í lögréttuGrág. 1, 9518 jvf 23 fg; sem í lögréttu sélofat Grág. 583 (Grg. II, 21813). 10121;jvf Grág. 2365 (Grg. II, 16022); þatskal allt metast svá í lögréttu, semlofat sé, er engi maðr neitir sá, er ílögréttu setu á Grág. 21229; en ef þeirverða eigi á sáttir, er í lögréttu sitja,hvat þeir vilja lofa eða í lög leiða, þáskulu þeir ryðja lögréttu til, ok skalráða afl með þeim Nj. 98 (15026);ólofat dvs. uden Tilladelse, Grág. 23616.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᚮᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.