Lýti

lýti

lýti, n. 1) Lyde, Feil, paa Grund af hvilkenman har noget at udsætte paa en Gjen-stand, finder Mishag deri; þat var lýtiá (nl. hamrinum), at forskeptit var heldrskamt SE. I, 34414; sögðu, at þat (nl. sax)væri allgótt vápn ok kváðu þat mikitlýti á, at skarðit var í miðri egginniGrett. 19410; H. varð sárr mjök íandliti, ok var þat lýti alla æfi meðanhann lifði Fris. 19816 (Hkr. 55321); s.kvað hann vænan ok at öllu sem bezt,þó at eitt er lýti á, hárit er sveipt íenninu Korm. 185 (613); mikill maðr okdrengiligr, fríðr ok bragðmikill, ok álýti mikil í andlitinu (jvf í efri vör hansvar skarð þat, er hann var alinn með, þvívar hann kallaðr Þorgils skarði Sturl.II, 10418) Sturl. II, 11017; hví lætr þúeigi gera at lýti frænda þíns - -;greri sárit svá at Þ. varð lýtalaussSturl. II, 1137. 15; hreinsa hjarta þíttok hugskot af þeirri hinni forno synda-þoku, er langliga hefir þar með stórumlýtum á legit Barl. 11612; þeir vórumeðan er þeir lifðu - feðra banar okbrœðra ok margs konar lýtum fullir,sumir haltir ok lítilmagne Barl. 2527. 2) Last, Dadel (jvf lýta 3); R. konungrsegist eigi munu gefa Jóni last né lýtifyrir þat, þó at hann yrði sigraðr afBæringi Bær. 925; skóggang varðar,þótt maðr yrki um dauðan mann eðakveði þat, er um dauðan mann er orttil lýta eða til háðungar Grg. II, 18324(Grág. 3938) jvf ef maðr yrkir -, okvarðar skóggang, ef löstr er í eðaháðung Grg. II, 1837.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛦᛏᛁ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.