Má

má

má, v. (áð) 1) opslide noget, saa at detformindskes, bliver mindre tjenligt ellerbrugeligt; börðu þar til, er þeir höfðumáðar allar svipur sínar Heilag. I, 58931;var ljár hans máðr upp í smiðreimFlat. I, 52225; klukka mást af optligumhringingum Elucid. 1474; er þat brauðnú hart ok myglat ok máð í gegnumStj. 36717; reiðin már mjök réttsýnimanna Bp. I, 10325; má e-t af e-u dvs.afslide, afskrabe, bortrydde noget fra etSted, saa at det der ikke længere er atfinde: mást þeir af lífs bók, af lifandimanna bók Hom. 6822; Stj. 20837. 31326;bið ek guð, at hann mái þína minningaf hjarta mínu Heilag. II, 56612; nafnþeirra mást af sínu húsi Stj. 42612; máe-n af jörðunni Stj. 31221. 47213. 4925;ogsaa má e-t af dvs. borttage noget:bið ek yðr -, at án afláti mjúklætitþér várn herra, at hann mái af meðsínni líkn mínar sektir ok syndir Heilag.II, 51811; upers. már svá af ok minkarþeirra styrk Stj. 4369.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.