Mær

mær

mær, f. (G. meyjar, D. mey eller meyju,N. Pl. meyjar) = mey, hvormed mærfalder sammen i alle Kasus udenfor Nom.SinG. 1) Pigebarn, Datter (mods. mögr,sveinn); undir hendi vaxa kváðu hrím-þursi mey ok mög saman Vafþr. 33(jvf þá óx undir vinstri hönd honummaðr ok kona SE. I, 461 fg); ramt gólOddrún bitra galdra at Borgnýju,knátti mær ok mögr moldveg spornabörn þau hin blíðu við bana HögnaOddr. 8 fg; þegi þú Frigg! þú ertFjörgyns mær (= dóttir SE. I, 548)Lok. 26; hefir mín faðir meyju sínniheitit Granmars syni HunD. I, 18;Hýmis meyjar Lok. 34; þar er mærborin SiG. 3, 35; fœddi hón barn, varþat mær OH. 14411 fg; Þóra ól barnum sumarit, ok var þat mær EG. 35(697 jvf 9); hón lék sér á golfi sem aðrarmeyjar Nj. 1 (212); mær heitir fyrsthver, en kerlingar er gamlar ero SE.I, 5363. 2) Pige, Mø, som er i Besiddelseaf sin meydómr (lat. virginitas), lat.virgo intacta; engin kona má sú barngeta, er ósködd (= óspillt Klm. 33620;Bær. 10923) mær er MaG.* 1215; guðskóp enn fyrsta mann or hreinni jörðuþá, er hón hét mær; s. - mælti: ný-breytiligan málshátt heyri ek nú, atjörðin hafi mær verit svá sem hónmætti kona vera; Silv. svaraði: ölljörð var mær, meðan hón hafði eigimannsblóð drukkit né opnat sik tilgraftar né saurgazt af syndum manna.- þat er almæli, at sú jörð er mær,er eigi hefir dauðra manna gröpt í sérHeilaG. II, 26832 fgg. 2691; bauð hann mér,at ek skylda aldri konu fá, útan mey -;nú svarar Josvena: - síðan við Ivoriuskvámum á samt, þá mátti hann aldrikoma nærri mínum líkam til syndugrahluta Bev. 23159 fgg; meyjar eþli er atgeta eigi eþli (for eldi?) af sér Rimb.65a35 (346); hón (nl. Gefjon) er mær,ok henni þjóna þær, er meyjar andastSE. I, 11411 fg; hin helga mær MaríaDN. I, 51, jvf El. 704; Stj. 1468; heilögMaría, mær meyja, domina heims okjarðar Homil. 18815. 3) Pige som lever i ugift Stand; úfröm svá sem ungarmeyjar SE. I, 53619; gékk mild fyrkné meyjar at sitja Oddr. 8; hann áttidóttur alfríða, er nefnd er Hildiríðr,hón hlaut at sitja hjá Björgolfi - leizthonum mærin fögr EG. 7 (1026. 28); Egillsá þar mey fagra ok vel búna EG.15812 fg (15811 fg jvf 15830 fg. 1595); efmaðr biðr sér meyjar NBKr. 251; þauskulu í hendr takast ok nefna hanaá nafn, hvárt sem er mær eða konaNBKr. 253; karlmaðr 16 vetra ok mærtvítög eða ellri GráG. 2656; ekkju eðameyjar tvítögar ok ellri GráG. 3647. 4) Nonne, = meynunna; fjöldi munka okmeyja HeilaG. II, 3811 jvf 24. 5) Mands- person som har bevaret sin meydómr (se s. 6864 jvf virgo Germania XXIV,3866. 9 og VulG. hi sunt, qui cum mu-lieribus non sunt coinquinati, virginesenim sunt Joh. Aabenb. 14, 4); talarhann (nl. Dunstanus) þessi orð: -meyjarsoninn (dvs. Jesus) varðveitti mikmey allt hér til, ok dróttning meyjannamun mik hafa skæra jungfrú sér tilþjónustu Mar. 71920 fg; Apostelen Jo-hannes kaldes valinn mær Post. 4954;forekommer som Øgenavn: Hallkell mærDN. I, 714.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛅᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.