Naut

naut

naut, n. Nød, Stykke Hornkvæg uden For-skjel med Hensyn til Størrelse eller Kjøn,dog helst om voxne. Ljósv. 2620; fjugurnaut gangandi Dn. III, 3629 jvf kýrgangandi under kýr, fé gangandi under fé; ef maðr á meira bú en þrjú nautNL. II, 52310 jvf 9. 11; hann átti martganganda fé, bæði naut ok sauði okannan búsmala Vatsd. 15 (2620); hannátti mart kvikfé bæði sauði ok nautFlóam. 10 (12822); menn hafa þar (nL.á Grœnlandi) mart nauta ok sauðaKgs. 444; urðu hvörf stór ok stuldir áhaustum, þat vóru naut ok sauðir okalls konar fénaðr Flat. II, 29211; hón(nL. Øen Dimun) er úbygð, þar létuþeir ganga sauðfé sítt ok naut þau, erþeir ætluðu til slátrs Flat. I, 12823;Jón biskup gékk til með ráðsmannisínum at ætla naut til lífs Bp. I, 24432;(húskarl Bjarnar) kvað hey eigi veramyndi sem þyrfti til nauta þeirra, semhann skyldi gæta Hítd. 321; Þ. spurði,hvárt hann skyldi eigi gefa nautumSturL. I, 23235; hann - sprettr uppok tekr hest sínn ok í hönd sér trélurkok keyrði nautin knáliga ok barði þaumjök VígagL. 784; fylgja nautum EG. 84(2124); sitja at nautum EG. 84 (21216?);láta þau inn nautin G. ok kona sú, erR. hét, bæsir hón nautin, en hann rekrinn at henni GísL. 2024; sá lutr lá ástaðnum á Hólum, at þar var báss einní fjósi, er menn sögðu at eigi mættinaut á binda, því at dautt lá hvert ummorgininn þat, er á var bundit umkveldit; þá var þat eitt hvert haust,at Jón biskup gékk til meðr ráðsmanniat ætla naut til lífs, þau er heima þarskyldu vera á staðnum; ok er þeirhöfðu til ætlat, þá segir nautrekinn,at eigi mundi nautin rúm hafa í fjós-inu, með því at einn básinn var ótyttrok eigi mætti á skipa; herra biskupsagði svá vera skyldu, sem hann hafðitil skipat, ok sagði, at á einn veg skyldibinda á þann bás sem aðra í fjósinu,ok var svá gert, en um mörgininn komnautamaðr til fjóss ok fann kúna dauðaá básinum o. s. v. Bp. I, 24428-24511,hvilken Fortælling stemmer overens medden i Norge temmelig almindelige Over-tro, at man altid skal lade en Baas staatom i Fjøset, om man ikke skal udsættesig for at gjøre en lignende Erfaring; nú tekr maðr naut á fóðr, þá skal hannsvá abyrgjast sem fulgunaut, þat skaleigi maðr ábyrgjast, at kýr renni eigikalfs, ef hann hefir oxa í nautum sínumGuL. 4313 fg; kunne ek á ísleggjum svá,at ek vissa öngan þann, er þat þyrftiat keppa (= er þat léki til móts Fm.VII, 1202) við mik, en þú kunnir þateigi heldr en naut Fris. 29317, jvf Aasen527a52 fgg. b10 fg.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚿᛆᚢᛏ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.