Nefna

nefna

nefna, v. (nd) 1) kalde en ved Navn, navn-give (e-n); kona Manue fœðir son oknefnir (&vl er nefndr) Samson Stj. 41027;Hallfreðr nefndi sik dvs. navngav sig,opgav sit Navn, sagde hvad han hedte, Flat. I, 34332 jvf 34239; hann nefndisknafni Þórðar bróður síns Sturl. II, 6121;nefn-du þínn föður dvs. sig hvad din Faderhedte, Hjörv. 16; þá svaraði H.: veit ekþann mann, er þora mun at etja hestvið yðr; nefn þú þann, segja þeir Nj.58 (8923); tekr hverr várr trygðir viðannan fyrir sik ok sínn erfingja - -nefndan ok únefndan Heið. 33 (38112 fg);á þessu bréfi vóru nefndir allir hinirstœrstu höfðingjar í Danmörku Fsk.1138; hann - spurði hann at nafni, ensá nefndist Skrýmir SE. I, 1467; hónnefndist Hallgerðr dvs. sagde, at hun hedte H., Nj. 33 (4811); þar kom atgarði gengilbeina - - ok nefndistÞir RiG. 10 jvf Anm. i NFkv. 142b;hann nefndist Vígfúss Fbr. 8916; sámaðr útlendr, er - Gestr nefndist(dvs. som kaldte sig G.), hann heitirSteinarr Fbr. 1051; Oddr er maðrnefndr (dvs. der var en Mand som hedteO.) ok var Örlygs son Gísl. 1210; tveirmenn eru nefndir - Þorkatlar tveirdvs. der var to Mænd som begge hedte Þorkell, Gísl. 811; maðr er nefndr ÁrniArmóðsson dvs. der var en Mand somhedte a. a., OH. 1058 (Flat. 1872);Dalaguðbrandr er maðr nefndr Flat.II, 1882 = Dalaguðbrandr hefir maðrheitit OH. 1066; nefna e-n á nafn dvs.kalde en ved hans Navn: hann kallaðiá menn sína - ok nefndi á nafn Nj.134 (21121); skulu þau - mæla, karl-maðr firir en kona eftir, nefna barn ánafn: ek skíri þik o. s. v. BorG. 1, 24(3, 115); goði skal - - nefna sér vátta2 eða fleiri: nefna ek í þat vætti, atek nefna þenna þegn í dóm, ok nefnahinn á nafn GrG. I, 3912; skal nefnasik á nafn ok náttstað sínn Frost. 4, 72(Hák. 272); öll þau líki (som Djævlenehavde iført sig, nl. Þórs, Óðins o. s. v.)kendi Martinus, ok nefndi á nafn þauöll ok rak í brott HeilaG. I, 61826 jvf56929. 2) kalde eller raabe paa en vedhans Navn; er Ásum leiddist ofreflihans (nl. Hrungnis), þá nefna þeir Þór;því næst kom Þórr í höllina SE. I,1722. 3) fastsætte, bestemme; ek skalgjalda þér at nefndum (&vl ánefndum,ákveðnum) degi Gunl. 7 (22313) jvfnefndardagr, nefna á. 4) befale, op-byde, udbyde, kalde (en til noget somhan skal gjøre eller være, jvf nefna á,nefna í); Sverrir hafði nefnt lið meðsér af heröðum Fm. VII, 29914; eróhreinn andi var nefndr á brutt atfara HeilaG. I, 58413; jvf mælti, athann skyldi á brutt fara s. 5845, bauðhonum brott at fara s. 56127. 61436;biskups ármaðr skal nefna svá margamenn at skipta með sér, sem hann sér,at þarf Frost. 2, 328. 5) tilkjende en noget (e-m e-t) som en Ting, hvortilhan er forpligtet eller berettiget; þathöfðu þeir í eiði sínum, at þrisvar varPetari nefnd undanfœrsla ok æ féllsthann at þeim DN. XI, 5119. - Med Præp. á: 1) nefna e-n á e-t dvs. anvise endet Sted til hvilket han skal gaa, hvor hanskal være: ferr maðr á skip annat enhann er á nefndr, þá - Landsl. 3, 710; 2) nefna e-t á e-u dvs. fastsætte, bestemmenoget som gjældende med Hensyn til, iAnledning af noget (jvf kveða á 1 og 3):Njáll nefndi tolf manna dóm á málinuNj. 71 (1068); hann sagði: far þú tilMelansborgar -, nefndi hann á dagum þat (= nefndi hann dag á því dvs.fastsatte han Dagen, da dette skulde ske)HeilaG. I, 5038; ánefnt stefnulag (dvs. den Bestemmelse af Tid og Sted, som vargjort med Hensyn til Mellemværendet, jvfákveðin stafna Fm. VI, 25716 fg) Fm.VI, 2589); vóru þessir staðir á nefndirBp. I, 7816 (jvf 78034; jvf ánefna. -í: nefna e-n í e-t dvs. kalde, opnævne,udnævne en til at indtræde i en Stilling,deltage i en Gjerning: skal goði hverrnefna sínn þriðjungsmann í dóm GrG. I,3811 jvf 3813. 15. 18. 20. 22; 392 fg; er nefndareru fernar tylftir í féránsdóm Nj. 98(15019); nefna e-n í dóm, vætti GrG. I,38 fg (jvf kveðja e-n í dóm Nj. 133s. 21018; mods. nefna e-n or dómi). -til: 1) nefna e-n til e-s dvs. nævne ensom den Person, man har ment med,eller som indbefattes i hvad man harsagt, siger: (Unnr) kvað þá ástsamligagjört hafa, er þeir höfðu sótt þangatlangan veg: nefni ek til þess Björn okHelga Laxd. 7 (93); lét konungr - -,ok lagði þar mest lof til, er honum þóttimakligir -, nefndi til þess skipstjórnar-menn ok þar næst stafnbúa sína EG.9 (1526); skolo menn þat vita, at eigihafa þessir villzt allir með einum hætti,heldr hafa þeir jafnmarga villustigugengit, sem nú hafa verit nefndir tilAnecd. 2329 (3214 fg); sá maðr er nefndrtil sögunnar, er Geirr goði hét Nj. 46;þessa menn nefnum vér til sögunnarSvarfd. 161. 2) kalde, opnævne, udnævne en til noget, som han skal gjøre, hvorihan skal deltage: konungr nefndi menntil skipstjórnar OH. 10424 (Flat. II,18618); jvf Frost. 7, 71; geri þeir, ertil ero nefndir Frost. 2, 327; hverrmaðr þeirra, er til Gulaþings er nefndrGul. 317 jvf 35. 28; þeir sem til þingsero nefndir Landsl. 1, 15 (jvf nefna orEgðafylki Landsl. 1, 2); þá menn, erhann hefir einnefnda til þess at sitjaat lögbergi með sér GrG. I, 21620;skyldi Njáll gera um ok nefna til (nl.gerðar) þá, er hann vildi Nj. 71 (10521);nefndi konungr til nökkura menn meðsér at ganga upp á eyna Flat. I, 4703; 3) bestemme, fastsætte, aftale noget (e-t)med Hensyn til en Sag, i en Anledning:eru nú eigi liðnir 3 vetr, er til vórunefndir með yðr? Gunl. 9 (23916) jvf 5(2177. 9). - ur eller or: kalde, befale, opbyde en til at udgaa eller komme fraet Sted, hvor han har sit Tilhold: orRygjafylki skal nefna 30 manna Landsl.1, 21; Erlingr - nefndi þar lið or her-uðum Fm. VII, 299; ef annarr hvárrsetr (&vl sér) þann mann í dóm, þáskal hann nefna þann or dómi (=Textens stefna þeim or dómi) Landsl.6, 817 &vl.; þá er nefndar eru fernartylftir í fimtardóm, þá skal sœkjandinefna 6 menn or dómi en verjandi aðra6 menn Nj. 98 (15019).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚿᚽᚠᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.