Óðlast

óðlast

óðlast, v. r. (að) komme i Besiddelse af noget som sin Eiendom (óðal 1), faa noget; atvér megim svá forðast ok frá skiljasteldi ok vesöld ok úendiligum píslum okóðlast svá erfð ok óðal fullkomins fagn-aðar BarL. 14313 jvf 1432; þeir er slíkverk gera, þá skolu eigi óðlast himinríkiBarL. 4225; hann óðlaðist fegrð ok grœn-leik paradísar Flat. II, 4355 (IceL. sag.I, 8021); hann (nL. biskup várr) skal ossþjónustu veita, en vér skolom hana sváóðrlast, at vér - GuL. 82; ármaðrkonungs er skyldr til at fara ok verafyrir bóndom ok óðlast með því halfamörk silfrs konongi til handa LandsL.7, 115; sœki konungs umboðsmaðr hon-um til handa ok óðlist með því þásekt, er við liggr at lagum LandsL. 8,87; þá óðrlast hann leigu en hinn ábúðGuL. 2836; sá, er á lögsamliga kono,hafi hana lögsamliga á makligom tíð-um, at hann óðlisk at taka blæzansona af guði Hom. 341; af því fyrir-gefi maðr stundliga skuld, at hannóðlisk at taka eilíft gótt Hom. 109;sá er sæll, er þessi orð óðlast at heyraKgs. ed. Brenner s. 206 ned. L.; atvér megom óðlask æilífa fagnaðe Hom.757; hann óðlaðesk mykit ríki Hom.19214; jvf Flat. III, 26028; fyr þatóþlaþesk hann miskunn guþs HomiL.635; at þeir óþlisk annars heims gøþiaf guþi HomiL. 961; þeir muno þat/,o/þlask, es þeir biþia -; hitt fylgir okopt, sem ek gat fyrr, at þeir oþlaskhvárstveggja HomiL. 9610 fg; þú hefirmiskunn mikla oþlatsk af guþi HomiL.13814; sá má friþ óþlask af goþe, es -HomiL. 12635, jvf 1423; þeir muno misk-unnina sjaluer óþlask af guþi HomiL.1611 jvf 4; jvf HomiL. 21336; vatnit óþl-aþesk í sumo meiri gjöf heilagleiks,því at María oþlaþesk sér at eins gjöfheilagleiks, en vatn veitti ok heilagleikHomiL. 18631 fg; til hósætra slíkra, semþeir hafa nú /,o/þlatsk meþ guþi HomiL.15915; at vér /ao/þlemsk at hafa sælo meþþeim HomiL. 6516; María sú, er /ao/þlaþeskat geta dóminum HomiL. 13423 (jvf l/ao/st-om L. 25, g/ao/fgar s. 14022); ef þú /ao/þlastvill ástir mínar Hamh. 29; þá /,o/þlaðistok þá eiga gat Rig. 42 (45); þar fyrirmuntu ódlast eilífa sælu Flat. I, 11716;maðrinn skal fá líf - auðlandist eilífalíf fyrir þína bœn Mar. 106320.

Part of speech: v r

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚮᚦᛚᛆᛋᛏ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.