Ofra

ofra

ofra, v. (að) hæve, løfte opad; lík Ólafskonungs lá í jörðu 2 misseri ok 5daga, þá var kominn líkami hans uppaf jörðu, en kennimenn gáfu þat ráð,at niðr skyldi grafa líkamann annatsinni; ok héto allir menn á guðsmiskunn, at hann gæfi þá vitran, athann mætti ofra líkam hins helgaÓlafs konungs; þá liðu 9 nætr, þá varupp kominn annat sinni líkamr hansOHm. 10016; þegar er Birkibeinar ofr-uðu vápnum sínum, þá laust hræzlu íhug búandkörlum Fm. VIII, 4318; erhann sá, at þeir ofruðu vápnum sínum,glúpnaði hann Eb. 18 (2327); liði Pom-peji var fylkt svá þykt, at þeir máttueigi vápnum ofra Pr. 2227; bið ek ateigi ofrar þú reiði þínni Stj. 39216;þegar er sólu var ofrat dvs. saa snartsom Solen var kommen op, kommen til- syne, Laxd. 48 (14330); ofra sér dvs. vise sig, komme tilsyne: (er) langt yfir míttmegin at þreyta við helvízkt vald þat,er svá ofrar sér með sterkum yfirgangBp. II, 8013; líðr þá eigi langt áðrgömul úhlýðni ofrar sér Bp. II, 13212;ofrast, v. r. 1) komme tilsyne, blive be- kjendt: eigi at eins gerðisk úfriðr guðsvinum á Gyðingalandi, þar er heilögkristni tók upphaf, heldr ofraðistgrimmleikr útrú manna, en dyrkaðistþolinmœði réttlátra í öllum endimörk-um kristninnar Hom. 8211; at eigi ofr-aðist þeirra sanvizka Mar. 104916; þartil, at úfrægð ofrast meirr ok meirr Æf.99; Guðmundr vildi þat eigi ofrast látaSturl. I, 13633. 2) ophøie sig, hovmode sig (jvf ofran, ofraðr); þó at veizlurguðs eða mannvirðing - hallaðist atsira Guðmund, ofraðist ei hans hjartaþar af Bp. II, 2414; klerkdóminn þáttumeð öngu móti svá, at þú þyrftir þaðanofrast Æf. 87316.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚮᚠᚱᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.