Óp

óp

óp, n. Raab, Skrig; heyrðu óp mikit íútnorðr Flóam. 22 (14325); þá varð ópmikit at lögbergi ok óhljóð Nj. 8 (1520);ætla þeir þá fyrir hræzlu sakir flýjasem fyrra dag, ok sœkja eptir með ópiok eggjan Stj. 36514; œptu Skotar þásigróp, er -; en er Egill heyrði ópþat ok sá, at -, þá þóttist hann vitaEg. 54 (11318); er Esau heyrði þessifeðr síns orð, þá setti hann upp mikitóp (Vulg. irrugiit clamore magno) Stj.16717 (1 Mos. 27, 34); sem hann grétmeðr ópi miklu ok íllum lætum (Vulg.cumque ejulatu magno fleret) Stj. 16734(1 Mos. 27, 38); stóð hann þar ok grétaumliga; þessi maðr bað hann gangainn í búðina ok taka af sér ópit Ölk.176; þeir sögðu konu hans þenna at-burð, en hón kunni ílla ok grét hátt;- - þá mælti hann - - ok taldisér leiðast óp hennar SE. I, 2189; jarltók þá at kveljast svá af skemd sínni,at ópi sló á hann Heilag. I, 43535; barneitt - féll í eld - ok brann mjök -,sló síðan ópi á barnit Bp. I, 34136.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚮᛕ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.