Rífa

rífa

rífa, v. (rif, reif, rifinn; jvf hrífa) 1) rive; þeir aðrir - rifu af ræfrit af selinuLaxd. 46 (18715); sumir rifu ok reyttuaf honum þá hina vonda leppa, semhann hafði Flat. I, 39116; ýldi hannok œpti rífandi (&vl sníðandi) af sérsin klæði Stj. 19430; sneið hann þá okreif klæðin af sér Stj. 1956; Sighvatrgékk einn dag um þorp nökkut okheyrði, at einn húsbóndi veinaði mjök,er hann hafði mist konu sínnar, barðiá brjóstit ok reif klæði af sér OH.23616; þér skulut rífa mat af diskumDN. II, 1434; Þ. vildi eigi annat, enaptr væri rifit sárit (dvs. end at det lægteSaar blev oprevet igjen) ok sett höfuðitréttara Eb. 45 (8814); kærði B. húsfreyjaí Kollavági á herra Þorvald Þórissunok vildi aptr rífa (dvs. kuldkaste) sátt-mál þau tvau, sem hón hafði gert viðhann DN. I, 1099; gerðist dýrit svá ílltviðfangs, at þat reif niðr hjörð fyrirmönnum Grett. 505; rifu þeir ofan vefinnok í sundr Nj. 158 (2795); var þarhverr fiskr ór roði rifinn Eg. 54 (10114);rifjaði hann saman varrarnar, ok reifór æsunum SE. I, 3465; eitt hit verstadýr reif í sundr ok át gleypanda - sunmínn Josef Stj. 1955; greip hón (nL.tröllkonan) þann mann, er næstr hennivar, ok reif hón þann allan í sundrFlat. II, 2748; hljóp upp mikill fjöldi- ok sögðust skyldu rífa í sundr prestkvikvan Fm. IX, 2616; purpurinn okönnur en dýrstu klæði váru rifin í sundrþar, er hverr rifsaði slíkt, er hann fékkAlex. 9315; hverir eru þessir þjófarnir-, er rifu í sundr hey mítt fyrir farar-skjóta sína Laxd. 84 (2358); vilda ekeigi, at sól rífi í sundr nýja timbrveggieðr lítt brædda Flat. I, 2906; þat eroríshrif (= rísrif L. 9) er menn rifa uppGrág. 45210. 2) = rífa í sundr: seglskal eigi rífa meirr en í tvá luti GuL.3051; þessi vándr svikari - hefir -vætt klæði mín, rifit ok únytt með ölluBp. I, 4031; bátrinn var brotinn enseglit var rifit Fm. IX, 38719 jvf 14; komat honum leo ór skógi ok drap hann- -, en hit óarga dýr - grandaðieigi asnanum (hvorpaa han sad), ok reifeigi líkamann Stj. 58135; Danir tóko líkhans - ok lögðu upp á haug einn,létu þá rífa dýr ok hrafna hræin Fris.2029 (YngL. 26); rífandi vargr Anecd.7 (820). 3) udplyndre; í mörgum stöð-um auðgar hinn ríki sik með, at hannrífr til (dvs. i dette Øiemed) hinn fátœkaBp. II, 16038.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛁᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.