Rísta

rísta

rísta, v. (reist, ristinn) 1) skjære, fure, med tilføiet Objektsakkusativ, som betegner a) Stedet som gjennemfures: kilir ristuhaf Lista Flat. II, 5820 (jvf Fm. VI,18017); tóku þar allir eitt ráð, létu rístaárar (nL. sjóinn) á annat borð en rérusem mest á landborða ok sneru svásuðr undan Fm. VIII, 11711 (Konung.1879); b) Retningen eller Virkningen:Maríusúðin reist langan krók, er þeirskyldu snúa henni Fm. VIII, 12212; svávar skipat mönnum með fé þessu, atþat (nL. Fæet under Driften) skyldiengan krók rísta Laxd. 24 (635); í þvíer Gunnarr stendr upp, ríðr Otkell áhann ofan, ok rekr sporann við eyraGunnari ok rístr mikla ristu Nj. 53(8210); þeir skolu rísta reito tvá Grg. I,7222; jvf Mar. 7376; jarl lét rísta blóð-örn á baki honum með sverði ok skerafrá rifin hrygginum Flat. I, 22333 jvfHkr. 711-3; rístr kross í lófa sér svá (at)blóð kemr út Flat. II, 14013; sigrúnar þúskalt rísta - á hjalti hjörs Sigrdrif. 6;Orný reist rúnar á kefli Flat. I, 2513;tók Gísli kefli ok rístr á rúnar ok kastarinn GísL. 4527 jvf 6726; hann tók viðhorninu ok reist á rúnar Eg. 44 (8521);Íslendingr sá rúnar ristnar á kistunniFm. VI, 27127; man ek kveða þar umkvæði, en þú skalt rísta eptir á kefliGrett. 1441; vilda ek, at þú mættiryrkja erfikvæði eptir Böðvar, en ekmun rísta á kefli Eg. 81 (19629); allanþeirra kveðskap ok sameign höfðu þauristit á speldi Fld. II, 5527 jvf 55822. 24(Örv. 1956. 8); þat ero níð, ef maðr skerrmanni tréníð eða rístr eða reisir manniníðstöng Grg. II, 1832 (Grág. 3928); og- saa uden Objekt: in fremri hyrnan (öxar-innar) - reist ofan í brjóstit á hol Nj.147 (253 nederste L.); Egill laust skildin-um við kesjunni ok bar hallan svá, atkejsan reist ór skildinum ok flaug ívöllinn Eg. 60 (1359). 2) opskjære, vedSkjæring eller Indsnit aabne (jvf Aasen60611. 14); tak ál kvikvan ok ríst hann oktak ór honum bæði blóð ok gall Pr.4714; Ulfr hræða reist á honum kviðinnNj. 158 (27517) jvf Flat. I, 52735; hónsetti fyrir brjóst mér skalmina ok reistá mér kviðinn allan ok tók á brottinnyflin Laxd. 48 (1437) hvor dette fore- kommer i Kjartans Fortælling af hvadhan havde drømt; þú munt höggvahvössu sverði, brynju rísta með banaFafnis Sig. 1, 13. 3) skjære ud, skjære løs: hann lagði sverði á hól við hrygg-inn ok reist rifin öll ofan alt á lendar,dró þar út lungun Fris. 5525 (Hkr. 713);stígr hann á hest ok reið svá lengi, atöll klæði vóru af honum ristin Partalop.2216; Ári gékk inn ok ristu konur klæðiaf honum SturL. II, 444; kom höggit -á brjóst hinum heiðna, svá at reist allabrynju af honum ok öll inniflin órhonum EL. 462; hús hans (nL. rostungs)er góð ok þykk til reipa, ok rísta mennþar af sterkar álar Kgs. 4125; eptir þatlét hann rísta húðina umkringis höfuðitfyrir ofan eyrun ok rífa síðan af svörð-inn með öllu hárinu Gyð. 616; gangaskyldi undir jarðarmen (Kaalunds Udg.:þat er) þar torfa var ristin ór velli Laxd.18 (3724); hér ero blautar mýrar -,þangat sendi ek þik með ljá at rísta torfSturL. I, 1534; hann reist (nL. et Stykke)af borðdúkinum ok þerði sér þar á Nj.117 (17610); Trausti reist (nL. et Stykke,en Strimmel) af skyrtu sínni ok batt (nL.dermed) upp brúnina á bróður sínum (da Jökull havde sett knöttinn í andlit áVíglundi svá, at ofan hljóp brúnin) VígL.6819 fg. 4) tilskjære, ved Skjæring danne,gjør; Hrafn lá í békk ok reist spán,því at hann var hagr SturL. I, 1364 jvf&vl 1. 5) rísta e-t í sundr dvs. skjære noget itu: Þormóðr reist í sundr línbrók sínaFlat. II, 1509; ristu þeir Þ. í sundr ístrengi feldi sína OH. 15216 (Flat. II,27218); brá hann sverði því, er hannvar gyrðr, ok reist í sundr möttul sínní miðju Heilag. I, 5766 (55510).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛁᛋᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.