Sæta

sæta

sæta, v. (tt) 1) passe op noget, saa at det ikke gaar en forbi, = gegna; m. Dat.:hann lætr búa 10 skip ok 500 mannaok bað þá fara ok sæta því, er hannfœri aptr Jómsv. 5917; vargr sætir þeimsauð, er ór kvíum villist Heilag. I, 44019;ef þeir finna í várum brjóstum nökkurtsáð hræzlu eða íllra hugrenninga, sætaþeir þegar ok leita þar at setjast, svásem íllvirkjar í eydda staði Heilag. I, 7931; gékk hann út at borgarhliði,settist þar ok sætti komandum Stj.52523; hann hélt fyrst liði sínu til Got-lands -, sætti hann kaupmönnum, ersigldu til landsins Fm. II, 2883; hannlá í Portyrju - ok sætti þar skipum,er fóru í Víkina ok ór Fm. VII, 21318;þetta ráð lézt öllum sýniligt þikkja, okkváðust heldr þat vilja en sæta upp-göngum Birkibeina Fm. VIII, 7316; ekmun ganga til dyranna ok sæta þeim,er þar ero komnir El. 8544. 2) ve- derfares, underkastes; vildu þeir heldrrýma land en eptir sitja ok sæta afar-kostum af konungi Flat. II, 12014;margir sættu af honum stórum refs-ingum bæði í manndrápum ok ránumOH. 23826; setja ramliga skorður við,at eigi sæti hann þá mótgang eðrfjándskap af þeim, sem nú eru í þessuráði Fm. VII, 28023; nema hann vilisæta fjándskap af konungi ok vera órríki hans Kgs. 6210; nema sá, er þatgerir, vili sæta lögligum refsingum DN.I, 13223; nema hverr sem at því verðrkunnr eðr sannr, vili slíku fyrir svarasem - ok á ofan sæta várri sannriúblíðu DN. I, 21715. 3) sætte i Gang, afstedkomme, foraarsage; m. Dat. drepitok því eina menn, ef þeir vilja sætaáhlaupum við yðr Fm. VIII, 20114;skal hann þat þá vinna til sætta viðmik - at fara til fundar við Ólaf kon-ung Tryggvason ok sæta vélræðum viðhann annathvárt at flæma frá honumherinn ok koma honum á yðvart valdóvörum Flat. I, 47313; eigi ætlaði hann,at þeir mundi atförum sæta við hannSturl. II, 12534; húskarlar Ingolfs hlaupaannat skeið út ok sæta áverkum viðförunauta Þorgeirs Fbr. 1625; Kolbeinnreið fyrstr ok sætti njósnarmönnumsínum Sturl. I, 36917; er N. sœkir atGyðinga landi, þá drífa margir kaup-menn at þeim ok ætla at sæta vár-kaupum á Gyðingum Gyð. 3210; hvímundi þat sæta dvs. hvad skulde det hjælpe, nytte, Nj. 44 (671). 4) have noget til Grund, staa i Forbindelse, hænge sammenmed noget som sin Grund; nú gerðistmart í með þeim brœðrum, þat er tilsundrþykkis var, en ek mun nú þesseins geta, er mér þykkir mestum tíð-endum sætt hafa Fm. VII, 2406; lítluráði þykkir mér sæta ferð þessi Sturl.II, 20321; gerði þat eitt at uppburðum,er nauðsynjum sætti dvs. som Nødvendig- heden udkrævede, Homil. 81; ef nekkverrspyrr, hví þetta sætti dvs. hvorledes dethavde sig dermed, det dermed hang sam- men, Heilag. I, 2284; vildi hón ekki viðhann mæla, en er hann spurði, hví þatsætti, ok leitaði marga vega tals viðhana, þá svaraði hón um síðir, sagðihann hafa sýnt sér mikinn grimmleikí sínum tillögum Fm. VI, 3536 jvf Flat.I, 29613; konungr tók kveðju Þóris okspurði, hve sætti, er hann var þangatkominn allt norðr Flat. III, 24431; erunú sendir menn eptir jarli at vita,hverjo sætti - spurði konungr nú,hverjo gegndi, er - Jómsv. 5712. 13 (Fm.XI, 1118. 28); hví sætir hark þetta okhlaup, er þér gerit OHm. 3825. 5) kunne regnes eller ansees for noget, værejevngodt med, ligemeget som noget (e-u);Egill var þá at búi sínu, svá at þatsætti vetrum eigi allfám Eg. 69 (16623);hyggit nú at fyrir yðr, hvárt meira ervert, þessi tvau orðin, er sæta sann-endum ok réttindum, eða hitt eitt, ervíkr til laganna Band. 1823; var þá áhenni hugarótti ok kvíðr, svá at mein-um sætti Fm. VI, 3533; sætir þó hófi,ef eigi verðr meira at Vatsd. 21 (3422);lögðu eigi at þar, at eigi sætti ráðidvs. gjorde ikke Angreb der, hvor det ikke kunde ansees raadeligt, Vatsd. 7 (1319);þat sýnist konunginum sjalfum sætameira ráði, sem E. hafði mælt Alex. 9629.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛅᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.