Síga

síga

síga, v. (síg, seig, siginn; ogsaa Præt. séNj. 12 (213); Flat. I, 22712; Klm. 5238;Partalop. 4018) 1) sige, glide nedad ved Kraften af sin egen Tyngde eller Vegt; var fjöl ein sigin ofan Fm. IX, 30821;sé sorti mikill fyrir augu þeim, svá atþeir sá ekki Nj. 12 (213); sé á hannúmáttr Klm. 5238; konungi þótti ísvefninum síga á sik svá sem nökkurrúmegins þungi Fm. III, 515; sé á hanaúvit svá langt, at engi hugði hana öndmundu hafa Partalop. 4018; seig á hannsvefn Flat. II, 3222; meinit seig athonum svá ákafliga fast Bp. I, 18827;láta seglin síga (dvs. falde) OH. 18219;létu þeir síga festi ofan í gröf Eg. 46(9123); létu þeir þá síga skipin ofanfyrir hellinn með reipum Fm. VII, 8212;hann lét stein í festaraugat ok lét svásíga ofan at vatninu Grett. 15227; skortieigi reip í skemmunni, ok lét hann þauofan síga í móti Þóroddi Flat. II, 27223;hón lætr hann síga í festi ofan Stj. 4705;þér skulut knýta um mik snœri látamik síga ofan fyrir kastalavegginn Flat.II, 48027; Þórr lét síga brýnnar ofanfyrir augun SE. I, 14225; fig. get ek,at héðan af fari þeim heldr sígandadvs. at herefter vil det gaa ned ad Bakke med dem, Grett. 17631; - láta sígast (=láta sik síga) a) sænke sig, lade sig medsin hele Tyngde synke nedad mod Jorden: þá lætr hann (nl. örninn) sígast órtrénu ok setst á seyðinn SE. I, 2102;hann stakk Gríðarveli upp í raptanaok lét sígast fast í stólinn SE. I, 2889;er hann var kominn upp á garðinn oklét sígast af inn - Fm. VI, 36821; især láta sígast (uden nærmere Bestemmelse)= synke til Jorden, segne paa Grundaf tilføiet Saar eller Legemsbeskadigelse;nökkurir menn létu sígast sárir Bp. I,5289; þá lét Irungr sígast við stein-veginn Didr. 3307; sígast lét nú einnhér úti Flat. III, 4501; hann skaut, okvarð maðr fyrir, ok lætr sígast niðr afhestinum Hœnsn. 8 (1507); - láta sígast(dvs. láta sik síga) b) trække sig tilbage, vige (i Slag eller Fægtning) Fm. VI, 40622;VIII, 162 &vl. 1; jarl sótti hart fram, þartil, er Álfgeirr lét undan sígast Eg. 53(1101); herra byskup er seinn at láta síg-ast með forflótta Bp. II, 6620. 2) glide, vige med en langsom og jevn Bevægelse,f. Ex. om Fartøi paa Vandet; var þáhroðit með stöfnum skipit ok höggvitór tengslum; seig þat þá aptr millumskipanna Grett. 224; er þat mítt ráðat láta síga út skipin frá bryggjumFm. VIII, 953; láta þeir síga undanskipin Jómsv. 737 jvf 734; med Ude- ladelse af Fartøiet som Objekt: kom þáþegar andviðri í móti konungi svástyrkt, at ekki mátti við gera, ok létkonungr síga aptr til sömu hafnar,sem hann hafði áðr verit Flat. I, 29622;reri jarl þannig til ok veitti þar harðaatgöngu, svá at Danir létu þá ennundan síga Fris. 22915 (jvf Fm. VI,3175); Vagn Ákason gékk svá fast framat liði Sveins, at Sveinn lét á hömlusíga ok hélt við flótta Fm. I, 1724;jarlarnir létu síga fylkingar sínar ofanmeð ánni dvs. trække sig nedover langs Aaen, Fm. VI, 40614; síga saman fylk-ingar Jómsv. 732; Stj. 59833; orrostansígr saman Yngl. 42; Flat. I, 22712;augun síga saman dvs. lukke sig i Døds- stunden, Fm. XI, 1505; létum síga(saman) sáttmál okkur Sig. 3, 39 (38)jvf NFkv. 421b15; gerðist Sigurði sáeinn kostr at láta síga (saman) tilsamþykkis við Sæmund Sturl. I, 2039;sá hann þat, sem var, at um alt þat,er miklu varðar, er betri sígandi arðren snúandi Bp. I, 13928; mjök á aldrsiginn Str. 720.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛁᚵᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.