Sigla

sigla

sigla, v. (ld) 1) sætte Seil til; er þeirhöfðu um siglt, tóku snekkjur skjóttat ganga, því at byrr var góðr Flat.II, 49832; er þeir höfðu um siglt, komá byrr hinn bezti Fld. II, 50920; þegarer þeir höfðu um siglt, þá gaf þeimbyr Örv. 1812; báð Erlingr þá siglameira OH. 18221. 2) seile; hann beiðfyrst byrjar ok sigldi síðan vestr fyrirSkáney Flat. II, 28611; síðan siglduþeir austr þangat Fm. X, 26011; 6 dœgrgékk hann jafnmikit, sem skipit sigldiundan Post. 69127; þegar er ferð jung-frúar var búin, sigldu þau í haf Fm.X, 769; suma norrœna kaupmenn, semtil Danmerkr váru sigldir, lét hannupphalda DN. VI, 6937; hann hafðijafnan byr, hvert er hann vildi siglaFlat. I, 3942; geta þess til sumir, efþér siglit norðr, at þér munit bæðisigla ok róa norðan dvs. gjøre alt, hvadI kan, for snarest mulig at komme syd- over igjen, eg. 21 (398 fg); sigla á e-ndvs. paaseile (Fartøi eller Folk) Grág. 3803;minka skal sigling - en heldr niðrleggja en á aðra sigla Byl. 9, 1712; efmenn sigla á aðra nauðsynjalaust -,þá skal bœta fyrir skutstafn, ef brotnarfyrir ofan refnisskor, 2 aura silfrs Byl. 9,181; sigla um e-n dvs. seile forbi en, Flat.II, 49536; Ólafr konungr hafði þar umsiglt Flat. II, 28624; þeir - sigldu þáaustan um (dvs. gjennem) Eyrarsund OH.1817; med Veien eller Strækningen, somman tilbagelægger ved Seilads, tilføieti Akk.: þat er sögn manna, at Skoptihafi fyrstr Norðmanna siglt NjörvasundFm. VII, 669; konungr sigldi hit ytraOH. 1825; hann sigldi þat opt á einumdegi, er aðrir sigldu 2 eða 3 Fm. X,31427; med Veiret, som man har undersin Seilads, tilføiet i Akk.: þeir siglanorðr um Sognsæ byr góðan ok bjartveðr eg. 26 (5223); sigldu þeir nú góðabyri með gleði mikilli Fm. X, 26032;lá hann í Leirgula ok sigldi þaðan -fyrir Stað mikit veðr; þrim náttumsiðarr sigldu þeir inn um Agdanes svámikinn storm at - Flat. III, 4730 fg;konungr sigldi suðr með landi lítinnbyr ok hœgan Flat. I, 3975; má svá sýn-ast, sem vér siglim hœgjan sjó Heilag.II, 59822; þótt vér hafim - blíð sæviðrisiglt Heilag. II, 5997; sigldu þeir nökkurdœgr fagrt veðr Mar. 9414; veðr sigl-anda, úsiglanda dvs. Veir, Vind, hvori man kan føre Seil, Flat. II, 26028. 29;fig. þér þykkit óvænt út sigla dvs. Ihar slette Udsigter fra Begyndelsen af (eg. naar man seiler fra Land) Sturl. II,20726; þeir höfðu sigr, er óvænna þóttuút sigla Sturl. II, 21927; vant er at siglamilli skers ok báru (jvf lat. incidit inScyllam, qui vult evitare Charybdin)Flat. I, 4619. III, 40217. 3) i Alm. be- væge sig, fare fra et Sted til et andet; ikorninn fór þangat, sem mestr varskógrinn, en stundum í limar upp; þásigldi hann í milli limanna á öðru tréFlat. II, 16913; siglir (höndin) linliga uppum svirann ok halsinn Heilag. II, 3594.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛁᚵᛚᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.