Sjá

sjá

sjá, pron. dem. m. & f. Nom. (for sesá,se Sophus Bugge i Nord. Tidsskr. forPhilol. og Pædagogik IX, 121 fg) denne, = þessi (Thom. 51128); hin vistin fœddilíkaminn, sjá fœðir sálina Heilag. I,46637; nú er sem hugr mínn berist viðmik, hinn forni við hinn nýja, at hinnmegi falla, en sjá lifa Heilag. I, 47124;sjá var hinn þriði, er á skóginum liggrDidr. 18528; sjá hin sama kristni er sásauðr, er góðr hirðir leitaði á jörðuHom. 8228; sá yðar, er sik lægir svásem sveinn sjá, sá man mestr verða íríki himna Hom. 8330; sjá hin mikla árann ór stað sínum Klm. 48016; er sjáhinn sétti mánaðr frá getnaði, er núer Homil. 13922 (Luc. 1, 36); modsat sá:sá burðr sendi Crist hingat í hljóði ánvitni, en sjá skírði dróttin með guð-dóms vitni Homil. 18711; sá eldr (nl.píslareldr) brennir ok lýsir ekki okþeim mun heitari en várr eldr, semsjá sé líkneski skrifat eptir hinumElucid. 16224; sjá oxi modsat forðumsœfðr oxi Homil. 18217; stóð maðr viðsiglu, sá var í silkitreyju ok -, sjámaðr hafði spjót gullrekit í hendi Nj.85 (1258).

Part of speech: pron

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.