Skafa

skafa

skafa, v. (skef, skóf, skafinn) 1) skave, skrabe noget bort fra et Sted; þeir skófosvá hold af beinum, ok ber vóro rifineptir Heilag. II, 31233; allar (rúnar)váru af skafnar þær, er váru á ristnarSigrdrif. 18; dró Tjörvi líkneksi þeirraá kamarsvegg, ok hvert kveld, er þeirHróarr géngu til kamars, þá hræktihann í andlit líkneski Þóris en kystihennar líkneski, áðr Hróarr skóf afLandn. 4, 4 (24721); skyldi - skafanafn hans af tabulo Pr. 38419; þóatþeir lutir væri af skafnir bókinni Stat.23519; viltu, at vér skafim af með ölluþat, sem skrifat er af þessi birting?Bp. II, 1536; hann leiði andir ykkrartil guðs miskunnar, þvíat þær eru núskafnar af lífs bók á himnum Post.4508 jvf nafn ykkur ero skafin af lífsbók Post. 46135; telgði hann af rún-arnar ok skóf þat í eld niðr Eg. 75 (1831);þat hefir eik, er af annarri skefr Hárb.22; þykkir mér þat ráð, at hér hafi eikþat, er af annarri skefr, er við Grettireigumst við Grett. 5313. 2) skave, skrabe en Gjenstand saaledes, at noget bort-tages deraf: a) skave Træer eller deresKviste for at skille dem af med Barken;ef maðr höggr skýlihögg á viði eðaskefr, svá at spell sé at, - Grg. II,11017; skafa firir naut sín Frost. 2, 302;b) skave raat tilhugne Træmaterialierfor at gjøre dem jevne og glatte; varþá kista Ólafs konungs spánósa, semnýskafin væri Flat. II, 37531 jvf Heilag.II, 17222; skafa skeyti Rig. 39 (NFkv.148a20); Björn járnsíða skefr spjót-skepti á hallargolfinu Fld. I, 28525; tré-smiðir skolu taka fyrir hvert hundratmálstimbrs, er hann telgir, en hanngerir bæði telgir ok skefr ok skaparkinnunga ok leggr eptir - Rb. 2, 10(1511) jvf Rb. 12041, se Folkevennen 1864s. 343 fgg; fig. þú skefr (Texten: skerr)lítt af manni Nj. 139 (223 &vl); c) skrabe noget for at faa det derpaa skrevne ud- slettet, radere; bréf heilt ok óskafit Dn.I, 1214; kommunsbók heil ok óskafinDn. II, 437. 3) ved Skrabning frem-bringe en Figur; þeir höfðu látið skafakrúnur ok raka sér Sturl. I, 3236. 4) i Alm. skrabe, gnave; Sigurðr - hafðihaldit á knífi einum ok skóf nagl sínnFld. I, 28524; eyrsilfr drukkit -, þatgerir bana, því at í hvern lim er þatrenn, þá skefr þat innan Pr. 47413;skafa síðan lifrina yfir einn dúk Heilag.II, 62923; skafa at, á e-u dvs. kræve nogetsaaledes, at man har vanskeligt for atundslaa sig: við þat, er svá er fastatskafit ok fárliga, þá verðr þú trautthæfr maðr af, ef þú freistar eigi viðþá, fyrir því at miklu er um mæltmeira, en þú megir undan víkjast Fm.XI, 9417 (jvf Jómsv. 6730); prestrinnjátar gjöfinni, því hón var fögr, enþykkir þó á skafit nökkut Fm. XI,44322 (Æf. 1964).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᛆᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.