Skemma

skemma

skemma, v. (md) 1) hakke, rispe, = skeðja 1,skera 1; hjó Flovent til eins höfðingjaok klauf skjöld hans ok búk brynjaðanok skemdi hest hans mjök Flov. 14552;þóat Antonius væri allr uttan skemdr(&vl skeindr) ok skorinn Barl. 544; svásegir P. - at engin kvikendi megi mörg-um sinnum þann burð fœða, sem meðrhvössum klóum er í móður kviði, þvíatþau skerast ok skemmast innan, svá semhvelpar hrœrast Stj. 8020. 2) krænke, bedrive Utugt med en (e-a) = spilla 2 (jvfskeðja 1. Mag.* 1215); Azsurr - kærðifirir oss, at E. skemmir ok skemt hefireigna kono Azsurar Brynildi Nicolasdóttur DN. VIII, 164; fyrir hór konoUrie þá hlaut hann yrna skömm, þarsem son hans skemdi hann (&vl frillurhans) í augliti alls folks Kgs. 15326 jvf15130 (2 Sam. 16, 21 fg) 3) beskadige, fordærve (jvf skeðja 1. Pr. 47440; Klm.46110); þær (leðrblökur) höfðu tenn svástórar, at þær skemdu skotvápn mannaAlex. 16831; vildu einn girzkr maðrskemma kaup þat, er þeir höfðu ný-keypt Ingv. 9 (AR. II, 162b2). 4) gjøre kortere, afkorte, forkorte (jvf skeðja 2.Alex. 6812; Kgs. 15728); skolo þeir afkili höggva ok skemma svá skip þeirra-, geri eigi skemra en sessum mátelja Gul. 30110; skemma líf sítt Alex.3416; en er nótt dimmaðist, en dagrskemdist, byrjaði Ástríðr brottferðsína þaðan Flat. I, 7133; þá tognardagr, sól vex, en nótt skemmisk -Kgs. 5335; þá gékk fram hinn þriði okrétti fram tunguna ok svá hendrnar;þá mælti hann: skemmit ok skerit,þvíat þetta gef ek upp fyrir guðs lögGyð. 73 (2 Makk. 7, 10. 11). 5) be- skjæmme; standa þá stirðir ok skemdirok afvirðir öllum til augnabragðs bæðigóðom ok íllum ok allri annarri skepnutil hæðingar Barl. 1251; ef guð skemmireða svívirðir annan guð Barl. 1408;(hann) skemdi þá alla ok svívirðí, sumalét hann hýða með knútóttum sin-strengjom - Barl. 14718; þeir þóttustskemdir ok svívirðir, er þeir skyldumissa at hafa þann konung Barl. 1895;ílla hefir Borgilda gjort, at hón hefirskemt mítt barn DN. 74723.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᚽᛘᛘᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.