Skýja

skýja

skýja, v. (að) 1) overtrække med Skyer;reykr sá kemr, er stundum þykkir skýjaok skyggva fyrir ljósit Kgs. 488; ekhefir himininn skýja látit Stj. 6213; fig.skýjar á, upers. dvs. Udsigterne formørkes:vel hefir þú einurð haldit hér til, ennú skýjar á heldr ok finnst nú þat á,at þú munt optarr hafa staðit nærbúrhillum ok ráðit um matargjörð meðmóður þínni, en gengit at hestavígumVígagl. 1850. 2) formørke; fyrir þásök eru þeir allir hlutir einkannligaþenna tíma opt ok iðuliga þerrandiok svá sem af nökkurri snarpri um-sléttan ok yfirbót bjartari ok skærrigörandi, sem hugarins skærleik ok hug-skotsins skuggsjón hafa hegat til skýjatok úskygnat Stj. 14213.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᛦᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.