Slá

slá

slá, v. (slæ, sló, sleginn, ogsaa Præt. sleri) 1) sætte noget (e-u) i Bevægelse for der-med at slaa; B. - hafði í hendi einnstaf, hann sló honum í andlit þessasjúka manns Mar. 116815 jvf Flat. II,1355; K. sló sverðshjöltunum undirþófahattinn ok laust brott af honumDpl. 1310; hann sló hamri Völ. 18 (20). 2) bevæge, føre fra Sted til andet, af enStilling i en anden, med Dat. jvf slástfram, aptr, inn; er hón (nl. tröllkona)kom inn, sópaðist hón um fast, tók beinok allt þat, er henni þótti ætt, ok slóí munn sér Flat. II, 2744 (OH. 1541);slóst Þórðr rauðr á bak Þórði Sturlu-syni Sturl. I, 19911; slá skipi ór lægiFm. VI, 21928; var nú slegit öllu folkií mannhringa Fm. X, 22925; slá málií sætt: en þó verða þessi málalok, atí sætt var slegit Sturl. I, 1431; nú erþegar slegit í sætt málinu með þvímóti, at - Vem. 635; þá slero þeirþesso máli í þá sætt, at - Fm. X,4032; med Akk.(?): kippir hann at sér, rífraf teininum ok slær upp í sik - þat,er hann hafði steikt Mar. 105535; upers. slær e-u: munut þér láta slá hingattil móts við oss dvs. tage Veien i Ret-ningen mod os, for at møde os, Nj. 140(2288). 3) kaste, lade fare, slippe løs; slá hundum lausum Flat. I, 38638. II,3854; Fld. III, 415; Didr. 215; loku-sveinar slá sér lausum með stengr okstafa Thom. 35114; er nökkurar stundirliðu, þá slær þessi ungi maðr sér lausumvið um vel flesta hluti þá, er syndumsættu Post. 42812; slær Pompejus laus-um Aristobolo ok sonum hans ok sendirhann heim Gyð. 6728; ogsaa uden For-bindelse med lauss: slá landtjöldum dvs.nedtage Telte, som have været opsatte, Flat. I, 36718; slá landtjaldsstöngunumFris. 1335; slá festum, landfestum dvs.kaste løs Landtaug, hvormed Fartøi harværet fæstet: þegar er þeir kómu á skipsín, köstuðu þeir tjöldum af sér okslógu festum sínum, síðan drógu þeirsegl upp Flat. II, 25810; því næst slóguþeir landfestum ok reru út ór váginumFm. VIII, 28819; þegar þeir verða þessvarir, þá slá þeir hundunum ok faraeptir sem snúðuligst Hom. 16026 (OHm.113 (8313)); hann var með slegnu (dvs.løst, udslaaet) hári, var þat bæði mikitok fagrt ok lá niðr á herðum honumFinb. 12 (2617). 4) istandbringe, sættei Gang; med Dat. slá kaupi við e-n:nú mun ek slá kaupi við þik, at þúfar með mér austr í Gautland til vetr-vistar, en ek skal gefa þér tíu merkrsilfrs til fylgðar, þvíat mér er sagt, atfylgð þín se kaupandi Flat. I, 34112jvf vil ek at þú vitir þat, Höskuldr!áðr við sláim kaupi þessu Laxd. 12(194); sneru (þeir ) síðan upp um Nunnu-setr ok slógu fylking Fm. VIII, 4087;skolu vér slá hring útan at skipumþeirra Fld. II, 5234; slógu þeir þáhring um þá Nj. 158 (27515) jvf Fm.VIII, 6719; kómu þeir þar fyrir dag okslógu mannhring um bœinn Eg. 19 (368)jvf 22 (401); med Akk. slá skal mann-hringa af öllum múginum Fm. X, 22911;slógu þá ungir menn fagra danza Klm. 523 jvf Bp. I, 54922; jvf 1ste Bind s. 237a10 fgg; leikr var sleginn þar skammtfrá garði, ok vóru karlar einir at, þatvar knattleikr Sturl. I, 3523; slá hring-leik Sturl. I, 63 &vl 7; jvf slá danzleik,danz, leik Trój. 17 (4226 fg 29); slógu þeireld ok bjuggu um sveininn Fm. IX,2342 jvf II, 8213. 5) sætte noget i denStilling hvori det skal være, naar manvil bruge det, have Nytte deraf; med Dat.slá netjum Bp. II, 1451; kom þar a.konungr með allan her sínn, ok slóguþá landtjöldum sínum ok bjuggust umEg. 53 (11119); munum vér slá tjöldumvárum úti á völlunum nærri stofunniFlat. I, 4594. 6) slaa, tilføie Slag, ramme dermed (jvf ljósta); s. bendirnú boga sínn ok ætlar at slá fuglinn;hann skýtr inn í glugginn, - ok komá brjóst móður hans kolfrinn svá hart,at hón kvað við -: hverr er þessi, ermik slær svá sárliga Klm. 6819. 22; þávándu konu sló elding Post. 39338; þeirslógu nú hestana sporum ok hleyptihvárr at öðrum djarfliga með miklukappi Bev. 26230; slá hestinn með spor-um Icel. sag. II, 22227; slá hest til rásarPost. 48734; hann reið eptir honum(villigeltinum) allan daginn, þvíat hannhugðist þá ok þá mundu slá hannPartalop. 311; Rólfr reiddist ok tók uppeinn stein ok vildi slegit hafa prest-inn Dn. I, 35916; (hann) tekr upp tréeitt ok slær Aslak útan við þunnvangitDn. II, 12315; H. sló hann með bryn-trölli millum herðanna Dn. IV, 90 (882);slá með steini Fm. VIII, 3881; kaup-maðrinn - svífst um fast, ef hannfyndi fyrir sér stein nökkurn eða tréat slá með hinn fátœka mann Heilag.I, 6814; a. sló hann á höndina meðöxi, svá at út stökk blóðit um arminnDn. I, 35926; sló ek þær báðar tilbana Flat. I, 39731; elding sló hanntil bana Bret. 5 (1242); a. sló enn -Arna með breiðöxi eitt högg á halsinn,annat á o. s. v. Dn. II, 33127; húsprœyHafrs ryskti bróður Arna ok sló tvauhnefahögg Dn. IV, 90 (8813) jvf Dn.II, 29516; (hann) sló Ívar með steinimikit högg á kinnina Fm. IX, 52212;slá e-n öxhamarshögg Fm. IX, 46917jvf Dn. I, 21510. II, 1566; um þau tvauhögg, er hann hafði slegit GuðlaugArason ok anna Jón doda Dn. II,3067; Þorvaldr kvað hana ekki hóf atkunna ok sló hana kinnhest Laxd. 34(8722); ef hann kvæmi svá í fœri atslá hann it þriðja högg SE. I, 14819;(hann) fœrði upp klumbu sína ok slókeisarann þrjú högg í höfuðit Bev.20336 fg. 7) beslaa, besætte, forsyneen Ting med noget (e-t e-u eller meðe-u); flest tré vóru þar með kopar okjárnum slegin Flat. II, 2971; þær kylfurvóru allar járni slegnar Fld. III, 57425;sleginn sessmeiðum Ghe. 14; jvf 29med s. Bugges Anm. NFkv. s. 432a. 8) kaste noget paa en, paaføre en noget (e-n e-u eller með e-u) som han maa gjøreeller lide, = slá e-u á e-n; guð drótt-inn sló svá mikilli hræðzlu Sisaram okhans her Stj. 38732; svá sárum harmier mítt hjarta slegit Flat. I, 4975; lík-ami þessarrar Romuli var sleginn meðsvá mikilli líkþrá, at - Stj. 15222; guðsló þá með þeirri pínu, sem Grikkirkalla sinkopan Stj. 43615; œrslum sleg-inn Heilag. I, 955; prestarnir furðuðu, efhann talaði alvöru, vissu hann hvívetnasleginn hafa verit (= lat. cognoscebantvirum hunc esse omnium flagitiorumprincipem) Heilag. II, 4132. 23 jvf mörgusleginn Þorskf. 4217. 9) dræbe, =slá af 3, drepa 7; síns bróður sló hannhandbana Hyndl. 28; vóru þeir þarsverði slegnir Heilag. I, 28919; ek á 9kýr -, ok þar af vil ek slá (dvs. slagte)einar þrjár Bp. II, 14412. 10) hamre, smede (jvf dengja), dels med Materialet,dels med Produktet som Objekt i Akk.; hann sló gull rautt við gim fastan Völ.5; þat er gullsmiðs hamarr, er gull ermeð slegit Herv. 23813; slá silfr Grg. II,1928; slá saum Flat. I, 43318; Krók. 916;slá sverð Didr. 2118; Herv. 21516 (3178);seltu mér ór haugi hvassan mæki, þanner Svafrlama slógu dvergar Herv. 21419;slá herspora Fm. VII, 18328; kesju hafðihann í hendi; fjöðrin var tveggja alnalöng, ok sleginn fram broddr ferstr-endr - Eg. 53 (10915); hvessa eða slá(lat. retundere) öxar eða gref eða önnurverkfœri Stj. 45122 (1 Sam. 13, 20); eyrirveginn silfrs eða þat talt, er slegit erþá ór eyri Gul. 3 (510); slást skyldiflosopeningr svá góðr, at fimta hvermörk væri skír í Dn. VIII, 1278; þérgefr ek vald til at láta þann peningslá ok ganga í þínu ríki Gyð. 5518; slámynt Dn. VIII, 1289. 11) slaa for at frembringe Toner, dels med Strengeneeller Instrumentet, dels med Tonerne, Stykket, som Objekt; slá fiðlu Fm. VII,35612; sat þar á haugi ok sló hörpugýgjar hirðir, glaðr Egðir Vsp. 34;hörpu tók Gunnarr, hrœrði ilvkistum,slá hann svá kunni, at snótir grétuAm. 62; tók hann við hörpunni okstillti ok sló með svá mikilli kœnsku,at konungrinn sjalfr ok allir þeir, ervið vóru staddir þár, höfðu á máli,hversu vel slegit var Bp. I, 15530; tekrGestr hörpu sína ok slær vel ok lengium kveldit, svá at öllum þykkir unatí á at heyra, ok slær þó Gunnarsslagbezt, ok at lyktum slær hann Guðrúnar-brögð hinu fornu Flat. I, 33815 fg jvfNornag. 5210; ek kann kveða, ek kannslá hörpu ok draga fiðlu ok gígju okallskonar strengleika Didr. 15034; sáek, hvar sat hinn helgi David konungrok sló hörpu sína með ágætligri íþróttok fagrligri hljóðun, ok þat þikkimér líkara, herra! at eptir muni dvalizthafa í minni mínu af þeim fagrligumhljóðum, er hann sló Bp. I, 15526; tókSigurðr þann streng, er lá um allaþvera strengina, hann hafði hann ekkifyrr slegit Fld. III, 22315; jvf slagr 3. 12) slaa, meie, dels med Grøden, delsmed Jorden som Objekt i Akk.; slá heyLandsl. 7, 62 jvf höggva hey Landsl.7, 126; hann skal lúka Birni ávöxt afþví, er hann sló eða slá lét Mk. 1057;landskjalfti mikill, svá at margir bœirhvarfuðu niðr - máttu tregliga sláfyrir öskufalli ok sandfalli Ann. 7232;slá teig Heið. 2418; slá tún Nj. 76 (11218);ef sker akr eða slær eng Landsl. 7, 182;slá land, afrétt Grág. 4646. 47823; hafðiOrmr slegit 8 stakka völl Flat. I, 52226;med Objektet i Dat.: hann sagðist sláKlefagarði 2 ár fyrir stóra dauðan Dn.X, 10512; uden Objekt: slá í skyrtumHeið. 2537; Flat. I, 52217; hann tók tilok sló - Ljósv. 2685; menn slógu áengteig Sturl. II, 2924. 13) slaa (Væv)tæt ved at drive Islætten (ved Hjælp af skeið, f. 2) ind mellem Rendingen; slávef Nj. 158 (27619); Fm. XI, 4910; Jómsv.604; slá borða Fld. I, 1932. 20519; Völs.s. 1636 (c. 32). - Med Præp. á: 1) sláe-u á e-n dvs. kaste noget paa en, saa athan maa gjøre eller lide det, = slá e-ne-u, se slá 8: sló djöfullinn œði á hannHeilag. II, 2740; sló fjándinn því á hann,at hann fýstist þess, at - Heilag. I,62415; slá á sik ulfúð dvs. gjøre sig ond, vred, Eb. 25 (4018); Sturla kvað Sunn-lendinga eigi skyldu vísa sér sem hjörðí haga, hverigri lausung sem þeir sláá sik Sturl. I, 3603; þú slótt á þikskrópasótt til þess, at hellt var í þikmjólk á ymbrudögum út á Íslandi Fm.VI, 3227; fara skaltu víst - ok slá ekkislíku á þik at þrá eptir einni konuGunl. 11 (25011); slíkum údœmum hefirhón aldri fyrr á sik slegit Æf. 90182;upers. slær e-u á e-n dvs. der kommernoget over en, saa at han maa lide eller gjøre det: sló á hann hlátri Fm. VII,15017; sló þá felmt ok flótta á lið Eiríkskonungs sona Flat. I, 6117; þótt þungaeðr geispa slái á hann, lát þú hanneigi ná at sofna Fm. VI, 19915; ok erhenni þótti, sem barnit væri fœtt, slómikilli hræzlu á konu þá, er yfir hennisat Fm. VIII, 82; bœndr ræntu ekkivalinn, ok var svá eftir orrostu, at heldrsló ótta á marga, er í móti Ólafi kon-ungi höfðu verit Flat. II, 36628; nú semBooz vaknar um miðnætti, slær í fyrstuá hann ótta ok undran mikilli Stj. 42411;þá var hallæri mikit til kostar, þá slóþí á þá, at þeir fóru í á með net Bp.I, 11923; því slær á (dvs. det træffer sigsaa), at hann réttir höndina í ljósitBp. I, 4624; þegar er hón var hraurð(dvs. hrœrð), þá slær á óþefjani ok ýlduok hverskyns íllum fnyk af líkamanumFm. X, 37930 (Ágr. c. 4). 2) slást á e-ndvs. kaste sig over en, angribe en: slógusthöfðingjar kennimanna með öfund áhann Post. 9327. 3) slást á e-t við e-ndvs. henvende sig til en, optræde moden med noget: svá kom, at hann slóstá tal við Guðrúnu Nj. 83 (12917); hús-karlar Helga prests slógust á leiðiorðvið hann Sturl. I, 5415; ef þér kannþat til handa bera, - at einhverr vill- slásk á nökkurn spurdaga við þikeða nökkurar aðrar rœður Kgs. 6916;þegar hann slæst á svikræði við oss- Fm. VI, 17915; slá á e-t við e-nd. s.: hann sló á mikit fagrmæli viðþá, ok talaði hann dag allan Nj. 109(1677); er hann kom á drekann sló hanná glenz ok glímur við konungs mennFlat. I, 39710. - af: 1) slá e-t af e-udvs. ved Slag borthugge, fjerne noget fra det Sted, paa hvilket det har været:sveinninn sló af honum höfuðit Stj.40219; slá af þúfur (med Ljaa) Flat. I,52223. 2) slá e-t af e-u dvs. subtrahere,trække noget fra et Beløb (ved Opgjør ellerBeregning); svá af þessum peningumsláist ok reiknist fyrst svá mikit, sem- Dn. II, 44913 jvf 51422; til þess atBjörn hefir sína peninga upp borit okekki af at slá í peningonom Dn. XI,7217. 3) slá e-n af dvs. dræbe; hann var- leiddr um nátt af sæng sínni undirbrugðit sverð -; en svá sem hann varaf sleginn, ok þeir dauðasynir rupluðubœinn, leita þeir gripanna Guðmundarnauta Bp. II, 562; harðla mjök óttastek hann, at eigi beri svá ílla til, athann slái föðurinn af meðr sonum sín-um þann tíma, sem hann finnr oss Stj.18323; þá munu þeir fjölgast ok slámik fyrst af ok eyða svá mér ok öllumínu hýski á jarðríki Stj. 18815; biðrhann sína menn leiða hana (kúna) athonum ok slá hana af ok matgjöra hanatil sínnar máltíðar Æf. 296; prestarhennar ok klerkar eru slegnir af (dvs.slagtede) sem sauðir Bp. II, 891. -aptr: slást aptr dvs. trække sig tilbage: Þórir hundr hafði farit síðast með sínasveit, þvíat hann skyldi til gæta, atekki slœgist aptr af liði þeirra, þá erheróp kœmi upp eðr lið sæist Flat.II, 35228 (OH. 21533). - at: slást ate-m dvs. anfalde en, gaa løs paa ham: en hinir slógust þá allir at Elis ok áhvárn veg at honum, ok báru at honumskjöldu ok tóku hann höndum El. 4612.- fram: slást fram dvs. bevæge sig fremad: slóst hón fram at eldinum OH.1547. - fyrir: slá e-u fyrir e-n dvs.sætte noget i saadan Bevægelse, hvor-ved det kommer foran en: þá er Eiríkrskyldi ganga upp í stafninn á leit hans,þá sleri (upers.) ljósi fyrir hann, semelding væri Fm. X, 39426 (Ágr. 405);slást fyrir e-n dvs. træde en i Møde: fyrir þá eina sök slógust þeir fyrir áleið boðandi þessa hluti ok tilkvomuþeirra, er síðarr fóru Heilag. I, 7215; erhann kom skamt á leið, slæst fjándinná veginn fyrir hann ok mælir Mar.86919. - í: slást í e-t dvs. kaste sig overnoget, give sig af, i Lag med noget: efnökkurr slæst í mat eða mungát okrœkir þat meirr en þingit Landsl. 1,317; slást í för, sveit með e-m Fm. XI,12924; OH. 20211; er hann úti optligaá þeim dögum ok slæst í vín Æf. 2533;slógust í Suðreyjar víkingar, Írar okSkotar dvs. , . I, 245;slog sig ned i s.Fm10slá í e-t : slá þeir í víkingskapd. s.. 400;Stj13 urðu skiparar á þat sáttir atslá í heit . 91 (jvf . I, 307);Frs30Flat2eitt kveld, er þeir drukku, slógu þeirí deilu mikla . 95;Frs26 menn kváðu- hitt allósýnt, hversu vegnar at sláí deilur um . I, 83;Sturl31 slærupers.í e-t dvs. det kommer, bliver til noget: slær í bardaga . 54;Þorskf1 . 3Flóam(121);32 sló með þeim í hina mestudeilu . X, 99 jvf . I, 327;Fm7Flat29sló í kappmæli með þeim . I, 327;Flat32var mjök í gadda slegit, at - . 159Nj(280);25 slá eldi í e-t dvs. : lét konungr - gerasætte Ild paanoget, antændebál mikit í hellisdyrunum ok slá eldi í. VII, 83;Fm14 lét biskup vexa kyrtilsínn - ok lét síðan slá eldi í . XI,Fm420 jvf bregða eldi í eldr;8under slóguÆsirnir eldi í lokarspánu . I, 212;SE17slógu keisaramenn eldi í vatskeröldin. I, 112;Flat21 tóku þeir viðköst okdrógu at bœnum ok slógu eldi í .Eb30 (54). - slást inn dvs. : þeir kómu um kveldit fyrir17inn:trængesig indmessu Laurentii í Valadal ok slógustþar inn ok tóku þat, er laust var .SturlI, 366. - 36niðr: slá niðr e-u dvs.1) vatni: kom þarslaa ned, spilde, f. Ex.gangandi aumingi einn ok drap þarfótum fyrir durum úti ok skriðnaði,sem vatni því var niðr slegit - .Hom150 jvf þú skalt láta þik á skilja við9Þórdísi um mjólkrketil ok halda á þartil, er þið sláit niðr . 158. Korm1 slá2)sér niðr dvs. : þegar í staðlægge sig nedsló Saul sér flötum á jörð niðr, þí athann varð hræðzlufullr við orð þessi. 492;Stj30 a. slær sér niðr, sem hannsé sjúkr . 520;Stj1 er menn géngu atsofa, þá skipaði Þiðrandi gestum sængsína, en hann sló sér niðr í seti ýztvið þili . I, 420. Flat10 slá niðr e-u3)dvs. : Jug-afbryde, gjøre Ende paa nogeturtha hvatti fram sína vini -, at þeirskyldu niðr slá friðargjörð millum kon-ungs ok Rómverja . 320;Pr9 standimenn upp, segir konungr, ok hafi hendrá þeim ok drepi þá alla, þvíat niðr ernú slegit allri vinga(n) ok góða þeim,er verit hefir með okkr . I, 165Flat4jvf . 63;Jómsv18 þá var niðr slegit okslitit samhald þat - . VI, 286.Fm23 (= drepa niðr), : slá niðr geldinga . II, 79;4)dræbe, slagtemed Akk.Bp8ímóti honum gerðist einn byskup tilformanns ok einn ábóti ok slógu niðrher þenna nær allan . 212;Ann28 slániðr fyrir e-n .uden Objekt, d. s.DNXIII, 89. - 10saman: slá kaupi1)saman dvs. , . II, 79. bringe en Overenskomst i StandFlat12 : leggja2)foreneþeir at landi öllum skipunum ok sláþá saman öllu liðinu í eina fylking. X, 268;Fm19 er ópinu sló samanupers.. 453. - slá í sundr dvs.Stj11í sundr:: hón - slær í sundradskille, med Dat.kjöptunum ok beinir svá raustina .FlatII, 26;33 nú er sundr slegit öllum góðaþeim, er verit hefir með okkr .Jómsv63 jvf . I, 165. - 18Flat4til: slá1)til e-s dvs. søge at ramme med Slag: slær hann þegar til hans með rekunni. 32 (60);Finb12 sló K. til Arna meðbólöxi . II, 331;DN25 tók upp síraGuþormr eitt tré ok sló til Rólfs .DNI, 359. 22 slást til e-s = slást í e-t:2)riðu þeir þaðan um kveldit ok slósktil ferðar með þeim Jón járnbúkr .SturlII, 134;18 allr landsmúgrinn hafði tilslegizt at veita honum mótgöngu .FldII, 321. - slá e-u um e-t dvs.34um:: slá hringomgive en Ting med nogetum e-t, slá 4;se under hendrnar vórubundnar á bak ok járn var slegit umhalsinn . 671;Mar13 ek slæ eldi ofíviðju, svá at þú eigi kemsk á brautheðan . 45 (48);Hyndl klæði þeirraváru kynliga eldi um slegin . 66. -Sól hann kallar þá ok biðr félagaundan:sína slá undan höfuðbendum ok hlaðasegli sem tíðast . 67 jvf höfuð-Alex24benda. - slá e-u upp dvs. upp:ladenoget høres, lade Folk faa høre noget (jvf ljósta upp): slá upp ópi, herópi,. VIII, 414;Fm12 . II, 125;Flat18 .Gyð27;28 ef Víkverjar slœgi upp því, atMagnús konungr lifði dvs. - . VIII, 232 jvf IX,udspredte det Rygte, atFm18358;10 slá upp e-u dvs. : þeir höfðuaabneleynt mörgum hlutum af sínum kaup-eyri ok varningi ok mörgum pökum uppslegit ok tekit marga hluti ok ýmsa oklagt í leynihús . I, 147 jvf ;DN17. 24. 3439 e-u slær upp dvs. upers.noget stiger op: loganum sló upp ór keröldunum .FlatI, 112;24 slá upp e-u dvs. reise, f. Ex. landtjald . 89 jvf slá 5. - Bev46út: slá út e-u dvs. : þá er1)kaste noget udfull er mundlaugin, þá gengr hón okslær út eitrinu . I, 184;SE19 slá útbarni dvs. . 2, 2;udsætte BarnFrost upers. loganum sló út um keröldin . I,Fm128. 7 : þat var2)ved Slag paa noget sætte deti en udadgaaende Bevægelseeinn tíma, at v. sló knöttinn út fyrirJökli . 68. - Vígl16við: slá e-u við1)dvs. : vildi a.slaa noget imod en Tinghöggva til Ólafs, en hann sló við öx-inni (dvs. ) ok hrautslog med Øxen imodsverðit ór hendi honum . I, 151.Flat8 slá beizli við hest dvs. , = leggja beizli við, . II,2)lægge Bidsel paa HestFld169. 2 slá e-u við dvs. : þar var mörgo við3)tage noget iBrug, anvende detslegit til beinabótar . 847;Post39 bæðivar, at hann kunni betr en flestir mennaðrir ok hafði betri fœri á, ok sló ölluvið, því er til gœða var, er þeir mættibáðir göfgastir af verða . I, 129;Bp27en er þetta var gjört, bað hann slávið öllu segli (dvs. )sætte hele Seilet til. II, 523;Fld14 þá er Hákon konungrfór upp eptir Elfi, lét hann vanda mjökróðr á skipunum ok slegit við öllumbúnaði ok farit með hinum mesta prís. X, 36 jvf &vl Fm19 slær4)upers.e-m við dvs. der vederfares en noget: ok nú þikkir henni nökkut undarligavið slá . 23. - veðrClar5yfir:upers.var heiðbjart, en í því slær yfir þokusvá myrkri, at engi þeirra sá annan(dvs. ) . II, 235.der opstod saa tyk, mørk Taage, at de ikke kunde se hinandenSturl37

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛚᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.