Slíta

slíta

slíta, v. (slít, sleit, slitinn) 1) sønderrive,sønderslide, spalte, dele f. Ex. band, þráð;Æsirnir sýndu honum (ulfinum) silki-bandit ok báðu hann slíta SE. I, 11014;svá fór þat skjótt í vöxt, at tvær afþeim þrim systrum, er örlögum stýra,fá nú varla svá títt spunnit örlögsþráð,sem ein slítr Alex. 1414; heljar reipkómu harðliga sveigð at síðum mér;slíta ek vilda, en þau sterk váru SóL.37; ari hlakkar, slítr nái neffölr Vsp.49; hrafnar munu slíta hræ þítt okvargar OHm. 3428; barnit var fallit frámér -, ok sets á einn ari ok vildislíta Bær. 8916; þegar sem herra G.kom með sínum fylkingum, þá sleithann þegar flokk heiðingja Klm. 34921;slitu þeir þegar þröngina Klm. 36529;hendr hafa mönnum sýnzk miklar áþví skrimsli ok eigi með sundrslitnumfingrum, heldr með þvílíkri fit, semtengjask saman á fitfuglum Kgs. 3912;þeir (ísar) liggja stundum svá kyrrir,sem ván er at, með sundrslitnum vök-um eða stórum fjördum - Kgs. 4024. 2) løsrive; heljar hrafnar ór höfði þeimharðliga sjónir slitu SóL. 67; er hannkom at Steinari, þá greip hann aptanundir hendr honum. s. vildi slíta hannaf sér EG. 88 (2248); sleit hann af sérslœðurnar Fm. VII, 14918; þá stökkhællinn af auganu ok sleit frá hvarm-inn ofan Flat. II, 38718; L. tók mistil-tein ok sleit upp SE. I, 1741; hónsleizt ór höndum honum HeilaG. II,52914; Jesus lét opna gröf Lazarus okkallaði hann ok bauð hanum at slítaskór höndum dauðligra félaga Kgs. 12811;ef fjósir slítr út fyrir honum (af Hval)ok rekr á annars fjöro GrG. II, 1265. 3) opløse, ophæve, gjøre Ende paa noget;med Akk.: þá slitu þeir málastefnunaOH. 3322; setnaði þá kurrinn ok slitu(nL. bœndr) við þat þingit Flat. I, 5619jvf Fm. VI, 1931; eptir þat, er Hákonkonungr hafði elta Ribbunga af Hringa-ríki, var þat nökkura hríð, at ekkispurðist til þeirra, ok því slitu bœndrsamnaðinn ok höfðu þó vördu um bygðir sínar Fm. IX, 3698; slíta veizl-una Ingv. 2 (AR. II, 144a3); sem þeirslíta þvílíkar rœður, gengr - Mar. 1998;sleit ek þá sáttir, er váru sakar minniAm. 67; þat mon verða satt, es vérslítom í sundr lögin, at vér munomslíta ok friðinn ÍsL. 7 (1221 fg); upers. þar sem sleit landit dvs. der det var forbi med Landet, Ridd. 1136; þar eruallt á landit upp borgir ok kastalarok þorp, svá at hvergi slítr dvs. saa at der er ingen Ende derpaa Fm. VII, 9412;med Dat.: ef þér komit skjótt austrhingat, munut þér slitit fá flokki BaglaFm. IX, 26724; er nú upp lokit Jóms-borg, ok slitit bardaganom með þeimFm. XI, 9626; en er höfðingjar höfðuþar mælt þeim málum, sem þá stóðulög til, var slitit veizlunni ok fundiþessum Laxd. 12 (1929); lítlu síðarr varslitit gildinu EG. 7 (1028); þess eigo þeir ok kost, ef þeir vilja, at slíta sváþingi, at þeir fœri tvau saman GrG. I,1081; eptir þat slitu þeir konungr talisínu ok var hann reiðr mjök Flat. II,30216; ef maðr slítr búi sínu í heraði(jvf búslitsmaðr), ok ferr hann tilkaupangs Frost. 7, 1112 jvf ByL. 3, 712;þann bað hann slíta svefni mínum -Helr. 9; Vestfirðingar kómu þat kveldí Skagafjörð, er sleit fundinum SturL.I, 3268; nú var slitit leiknum, ok fórumenn heim þeir, er eigi vóru í boðiFrs. 8629; er þing vóro 3 í fjórðungi,en goðar 3 í þingi hverju, þá vóroþing óslitin (dvs. udelt jvf GrG. I, 1081)GrG. I, 387; er ek skal við mey þámálum slíta, er ek alls hugar unnaþóttumk SiG. 1, 32. 4) slide ved Brug, udslide; ván má hverr maðr þess vita,ef hann á við sér ríkara mann oksiti samheraðs hanum ok hafi þó gerthanum nökkura ósœmd, at hann maneigi mörgum skyrtunum slíta Þ.stanG.5310; ek hefi vond klædi, ok hryggirmik ekki, þó at ek slíti þeim ekkigjörr GísL. 5019; hann hafði slitna skóHarð. 26 (8019); sekki saurga ok slitnaleggja þeir á asna sína, hvárki höfðuþeir asna feita né féliga, heldr þá, erþeir féngu herfiligsta, fótabúnað fá-tœkligan ok annan klæðnað slitinn affyrnsku Stj. 36628; síðan gengr hanninn í kofa sínn ok tók sér slitit klæðiHeilaG. II, 55318. 5) slíta e-t ór e-udvs. gjøre en vis Avgjørelse paa en Sag:Hárekr vekr til mjök oft við konung-inn um stafnbúann, at hann skuli fáhonom, en konungr slítr eigi ór þvísvá brátt Flat. II, 20030; hann kvaðlögmann ór þessu slíta skyldu Nj. 143(23729); Njáll - sagði þat þeim nöfnum,at Gunnarr mundi ekki eyða flokkum,fyrr en ór sliti með þeim Nj. 71 (10516);berr hann upp þetta mál fyrir þá okslíta þat ór, at - Pr. 32114.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛚᛁᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.