Slœgr

slœgr

slœgr, m. Fordel som man kan gjøre sig Haab om at finde i eller have af noget (til e-s, í e-t); kveðst miklu meiri þikkjaslœgr til trygðar ok vináttu hans ení fé Flat. II, 50212; Katla - kvað núvera slœg í at hitta Hólmverja Harð.24 (777); segja þeir -, hversu mikillslœgr til var fjársins Odds dvs. hvorgodt det skulde være, hvilken Fordel detvilde være at faa fat i Odds Formue,Band. 2016; sjá skulum vér leika þínaok vita, hverr slœgr oss þykkir til veraFlat. III, 40526; vil ek sjá hann okvirða fyrir mér, hverr slœgr mér þykkirí vera dvs. hvad jeg kan synes om ham, Vatsd. 5 (115); þótt þú eigir frændsemiat telja við mik, þá þikki mér þó meirislœgr til hans dvs. synes jeg dog bedreom ham Nj. 29 (421); er Kolbeinn komí Trékyllisvík, gékk hann á land í Ár-nesi ok lét kanna kirkjuna, ok vildivita, hvat þar væri þeirra manna, erhonum væri slœgr til Sturl. II, 637;var þetta at ráði gört, fyrir því at þáþótti þegar meiri slœgr til mannsins,er hann átti féit Mag. 1513.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛚᚯᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.