Snerta

snerta

snerta, v. (snert, snart, snortinn) 1) be- røre; lauk hann mik skjöldum í Skata-lundi, rauðum ok hvítum randir snurtuHelr. 9; hann herði hug sínn til þessat fylgja rétti kirkjunnar, sem hannkenndi hinn himneska réttara meðsínni signuðu hendi hafa snortit hjartahins stundliga Noregs réttara Bp. I,76931; var ok sá hinn heilagi krossminnr skoraðr en áðr, þótt hann sénökkut snortinn jafnan fyrir elsku sakirBp. II, 8818; kom þá eldr upp þar réttaf borðinu ok eyddi öllum þeim seim-inum sem eptir hafði verit, snart hannþó meðr engu móti borðit Stj. 21028;gerði Josve borg af útelgðum steinum,þeim sem ekki járn hafði snortit Stj.3668; þegar sem líkami hins andaðakom niðr (nl. í gröfina) ok snart beinhins helga manns, þá - Stj. 63424;ósnortin móðir = innupta mater Mar.26121; sá sami bylr stingr sér á einnbita kirkjunnar ok slær allan í sundrí smá stykki, berandi síðan innan umkirkjuna, sem hvirfilvindr er vanr atgjöra, þar til at einn hlutr af bitanumsnart upp á píslarmark várs dróttinsJesu Christi Æf. 16136; ogsaa snertavið e-t: en er mærin tók upp klæðit,þá snart þat við andlit einum konung-inum Mar. 10236. 15; kraup hann síðanat helgidóminum ok snart við klæðiþau, er breidd váru yfir kistuna Bp. I,31119; þeir hafa spurt, at hann hefir æsigr, hvar sem hann snertr við meðþat frœkna lið, er honum fylgir Alex.13611. 2) støde, grændse til noget; afnorðri snertr hón (nl. Persia) MediamStj. 7315. 3) vedkomme, angaa; vitfóstbrœðr ætlum útan at fara, en vitviljum fá þér í hendr sókn ok vörnmála þeirra, er okkr snerta Ljósv. 2280;þetta sama snertr marga ofmjök dvs.just saaledes forholder det sig med altfor mange Mennesker, Pr. 4273. 4) i sin Tale berøre, omtale; vér - snertum eigiþetta lýti, sem fram væri flytjandi fyrirfolkinu til nytsemdar Stat. 23228.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚿᚽᚱᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.