Stafa

stafa

stafa, v. (að) 1) formulere i visse bestemte Udtryk; svóru þeir þá fyrir mér meðrstafaðum bókareiði (jvf eiðstafr) DN.II, 2087. 11; jvf RA. 902 og gsv. Själinnathröst 31224. 2) bestemme; sýnist ossþessum manni harðr dauði stafaðr Fm.II, 173; stafa e-m svá harðan dvs. be-stemme, tildele en saa haard Skjæbne, Trist. 11 (5829); Flat. III, 40210; ef kaupþeirra verðr fast, ok skal sá á landibúa þau misseri, er land átti, sem áleigolandi, ok svá ábyrgjast við kaup-anda, hvegi sem hann stafar fyrir, semhann búi sjalfr á Grg. II, 10121; skylduþeir þá stafa fyrir þeim slíkt, er þeirvildi dvs. lade vederfares som de vilde, OH.15120; þeir K. lögðu nú skipinu viðbryggjur ok ruddu skipit ok stöfuðu(ældre Udgave störfuðu) fyrir fé sínuLaxd. 1443 (Kaalunds Udg.). 3) bog-stavere; s. staf við annan SE. II, 327 fg.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᛆᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.